جواد سرحدی - عضو هیات علمی بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،
صابر حیدری - عضو هیات علمی بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،
مهری شریف - کارشناس بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،

اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کاربرد تلفیقی محرک های رشد و کود شیمیایی در عملکرد پرتقال والنسیا در جنوب استان کرمان انجام گرفت. مواد و روش ها: آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۲۱ تیمار در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اول کود شیمیایی در سه سطح و فاکتور دوم محرک های رشد در ۷ سطح بودند. در پایان آزمایش، عملکرد، وزن و قطر متوسط میوه، مجموع املاح محلول، اسیدیته کل، پی اچ و ویتامین ث میوه اندازه گیری شد.یافته ها: در تیمار کود شیمیایی بر اساس آزمون خاک، جلبک دریایی بیشترین تاثیر را در افزایش قطر میوه و عملکرد از خود نشان داد که نسبت به شاهد، به ترتیب ۹/۲ و ۳/۵۳ درصد بهتر بود. در تیمار کود شیمیایی بر اساس ۷۵% آزمون خاک، اسید هیومیک بیشترین تاثیر را در افزایش عملکرد (۶/۲۲% نسبت یه تیمار شاهد) داشت. در تیمار بدون کود شیمیایی، کاربرد جلبک دریایی بیشترین تاثیر را در افزایش عملکرد از خود نشان داد که نسبت به تیمار شاهد ۳/۲۴ درصد عملکرد بهتری داشت. همچنین صرفنظر از نوع تیمار کود شیمیایی، بیشترین میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم در تیمار جلبک دریایی مشاهد شد. نتیجه گیری: اسید هیومیک و جلبک دریایی بهترین محرک رشد در افزایش علمکرد در حضور یا بدون حضور کود شیمیایی بودند. تیمار کود شیمیایی بر اساس آزمون خاک و محلول پاشی جلبک دریایی با غلظت ۵ در هزار پس از ریزش گل و فندقی شدن میوه بیشترین تاثیر را در عملکرد و میزان جذب عناصر در برگ نسبت به بقیه تیمارها نشان داد.

آزمون خاک, اسید هیومیک, پرتقال والنسیا, جلبک دریایی, کود شیمیایی, محرک های رشد