اثر روش های خاک ورزی و مقادیر مختلف نیتروژن بر کارآیی مصرف و شاخص تغذیه نیتروژن گندم در یک خاک آهکی (مطالعه موردی: منطقه زرقان، استان فارس)
عنوان مقاله: اثر روش های خاک ورزی و مقادیر مختلف نیتروژن بر کارآیی مصرف و شاخص تغذیه نیتروژن گندم در یک خاک آهکی (مطالعه موردی: منطقه زرقان، استان فارس)
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-31-1_015
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-31-1_015
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
حمید هوشمندی - گروه زراعت، واحد فیروزآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزآباد، ایران
جهانبخش میرزاوند - بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، زرقان، ایران
مهدی زارع - گروه زراعت، واحد فیروزآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزآباد، ایران
خلاصه مقاله:
حمید هوشمندی - گروه زراعت، واحد فیروزآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزآباد، ایران
جهانبخش میرزاوند - بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، زرقان، ایران
مهدی زارع - گروه زراعت، واحد فیروزآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزآباد، ایران
اهداف: مطالعه بهمنظور بررسی برهمکنش اثرات روشهای خاکورزی، بقایای ذرت و مقادیر نیتروژن جهت بهبود کارآیی مصرف نیتروژن و حفظ پتانسیل عملکرد دانه گندم رقم چمران در اراضی خشک و نیمه خشک جنوب کشور انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش بهصورت کرتهای دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در اراضی کشاورزی زرقان مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس طی دوسال زراعی (از ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷) اجرا شد. فاکتور اصلی خاکورزی با سه روش شخم رایج، کم خاکورزی و بی خاکورزی، فاکتور فرعی بقایای ذرت (هیبرید سینگل کراس ۷۰۴) با دو سطح حذف و حفظ ۳۰ درصد بقایا و فاکتور فرعی-فرعی نیتروژن خالص با صفر، ۱۰۱، ۱۵۲ و ۲۰۲ کیلوگرم در هکتار (از منبع کود اوره) بودند. یافتهها: نتایج دو سال پژوهش نشان داد، عملکرد دانه گندم (۵۲۶۶ کیلوگرم در هکتار) با افزایش نیتروژن از ۱۰۱ به ۲۰۲ کیلوگرم در هکتار در سامانه کم خاکورزی و حفظ بقایای ذرت افزایش یافت. همچنین، کارآیی بازیافت ظاهری و جذب نیتروژن در گندم با افزایش مقدار نیتروژن تا سطح ۲۰۲ کیلوگرم در هکتار در شرایط حفظ بقایا و با کاهش دفعات شخم افزایش محسوسی داشت. درحالیکه، بیشترین کارآیی فیزیولوژیک و زراعی نیتروژن (به ترتیب ۱۸/۵۸ و ۳۱/۱۹ کیلوگرم بر کیلوگرم) به ترتیب در سامانه خاکورزی رایج و کم خاکورزی با کاربرد ۱۰۱ و ۱۵۲ کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. در مقابل، کاربرد مقادیر بیشتر و کمتر از ۱۵۲ کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب باعث افزایش و کاهش شاخص تغذیه نیتروژن نسبت به یک شد. نتیجهگیری: بهطور کلی، جایگزین کردن روش کم خاکورزی با خاکورزی رایج و یا بی خاکورزی در شرایط حفظ بقایای ذرت و با کاربرد ۱۵۲ کیلوگرم نیتروژن در هکتار میتواند موجب افزایش کارآیی مصرف نیتروژن بهویژه کارآیی زراعی و کارآیی فیزیولوژیک نیتروژن، بهبود شاخص تغذیه نیتروژن و حفظ پتانسیل عملکرد دانه گندم در تناوب با ذرت گردد.
کلمات کلیدی: بی خاکورزی, حفظ بقایا, کارآیی زراعی نیتروژن, کارآیی فیزیولوژیک نیتروژن, کم خاکورزی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1592490/