اثر تاریخ و روش کاشت بر برخی خصوصیات فیتوشیمیایی و عملکرد گاوزبان ایرانی (Echium amoenum) تحت تاثیر کودهای بیولوژیک و شیمیایی
عنوان مقاله: اثر تاریخ و روش کاشت بر برخی خصوصیات فیتوشیمیایی و عملکرد گاوزبان ایرانی (Echium amoenum) تحت تاثیر کودهای بیولوژیک و شیمیایی
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-30-2_001
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-30-2_001
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد بهزاد امیری - گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی، مجتمع آموزش عالی گناباد
پرویز رضوانی مقدم - گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محسن جهان - گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
نگار ناصری آبکوه - مهندسی تولیدات گیاهی، مجتمع آموزش عالی گناباد
میلاد صالح آبادی - مهندسی تولیدات گیاهی، مجتمع آموزش عالی گناباد
خلاصه مقاله:
محمد بهزاد امیری - گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی، مجتمع آموزش عالی گناباد
پرویز رضوانی مقدم - گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محسن جهان - گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
نگار ناصری آبکوه - مهندسی تولیدات گیاهی، مجتمع آموزش عالی گناباد
میلاد صالح آبادی - مهندسی تولیدات گیاهی، مجتمع آموزش عالی گناباد
چکیده اهداف: نظر به اهمیت گاوزبان ایرانی بهعنوان یکی از مهمترین محصولات دارویی که در بسیاری از صنایع داروسازی، آرایشی و بهداشتی کاربرد دارد، این پژوهش با هدف بررسی همزمان اثرات تاریخ کاشت، روش کاشت و کودهای بیولوژیک و شیمیایی مختلف بر برخی خصوصیات فیتوشیمیایی گاوزبان ایرانی در شرایط مشهد انجام گرفت. مواد و روشها: بهمنظور بررسی اثر تاریخ و روشهای کاشت مختلف بر برخی خصوصیات کیفی گاوزبان ایرانی (Echium amoenum) تحتتاثیر کودهای بیولوژیک و شیمیایی، پژوهشی در دو سال زراعی متوالی ۹۱-۱۳۹۰ و ۹۲-۱۳۹۱ در مزرعه ی تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. دو تاریخ کاشت مختلف (۲۰ اسفندماه ۱۳۹۰ و ۱۵ فروردین ماه ۱۳۹۱) در کرت های اصلی، سه نوع کود زیستی و شیمیایی مختلف میکوریزا (حاوی قارچ Glomus mosseae)، بیوسولفور (حاوی باکتریهای Thiobacillus spp.)، کود شیمیایی نیتروژن و شاهد در کرت های فرعی و دو نوع روش کاشت بذرکاری مستقیم و نشاکاری در کرت های فرعی فرعی قرار گرفتند. یافتهها: نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد گل خشک در شرایط استفاده از میکوریزا در تاریخ کاشت اسفند و در روش بذرکاری بدست آمد. کاربرد کودهای میکوریزا، بیوسولفور و شیمیایی در شرایط نشاکاری گاوزبان ایرانی در تاریخ کاشت اسفند بهترتیب منجر به افزایش ۴۵، ۴۲ و ۳۵ درصدی عملکرد دانه در مقایسه با شاهد شد. در تاریخ کاشت فروردین میزان فعالیت آنتیاکسیدانی در روش بذرکاری بیشتر از روش نشاکاری بود. کاربرد کودهای میکوریزا و بیوسولفور میزان فعالیت آنتیاکسیدانی را بهترتیب ۱۸ و ۳۵ درصد در روش بذرکاری و بهترتیب ۲۰ و ۱۸ درصد در روش نشاکاری نسبت به شاهد افزایش دادند. استفاده از کود میکوریزا در تاریخ کاشت فروردین میزان آنتوسیانین کل را بهترتیب ۲۸ و ۲۷ درصد در شرایط بذرکاری و نشاکاری نسبت به شاهد افزایش داد. نتیجهگیری: بهطور کلی با توجه به یافتههای این پژوهش، روش کاشت به صورت بذرکاری در اسفند ماه با استفاده از نهادههای بومسازگار میکوریزا و بیوسولفور برای بهبود عملکرد و خصوصیات کیفی گاوزبان ایرانی توصیه میگردد.
کلمات کلیدی: آنتوسیانین کل, بیوسولفور, فعالیت آنتیاکسیدانی, میکوریزا, نشاکاری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1592567/