شادی ولیزاده - رشته شناسایی و مبارزه با علف های هرز ، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
روح اله امینی - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

به منظور بررسی روش های کنترل علف هرز انگلی سس (Cuscuta campestris) در گوجه فرنگی، آزمایشی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با ۱۱ تیمار و چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز (داخل جعبه یا باکس) در سال ۱۳۹۵ به اجرا گذاشته شد. تیمار­های کنترل سس شامل کاربرد علفکش گلایفوسیت با دز ۱۰۰  گرم ماده موثره در هکتار در (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی، کاربرد علف­کش گلایفوسیت با دز ۱۵۰ گرم ماده موثره در هکتار (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی)، کاربرد عصاره آبی مرغ (Cynodon dactylon L.) با نسبت یک به ۱۰ (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی)، کاربرد سرکه خانگی با نسبت یک به ۱۰ (۱% اسید استیک) (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی)، کاربرد هورمون اکسین با دز ۱/۰ درصد (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی) و تیمار شاهد بدون سس بودند. نتایج نشان داد که بیوماس سس، تعداد و وزن بذر سس در باکس و عملکرد میوه گوجه فرنگی در بوته تحت تاثیر تیمار­های مدیریت سس قرار گرفتند. تیمار کاربرد عصاره مرغ )مرحله آلودگی ۴-۳ برگی( بیشترین بیوماس سس (۳/۲۹ گرم در باکس) و تیمارهای کاربرد گلایفوسیت با دز ۱۵۰ و ۱۰۰ گرم در هکتار کمترین بیوماس سس (به ترتیب ۹/۷ و ۱/۱۰ گرم در باکس) را داشتند. بیشترین تعداد بذر سس در تیمارهای کاربرد سرکه، عصاره مرغ و اکسین مشاهده شد و تیمارهای کاربرد گلایفوسیت تعداد بذر سس در باکس کمتری داشتند. بیشترین عملکرد میوه گوجه فرنگی (۸/۱۱۰ گرم در بوته) در تیمار کاربرد اکسین (مرحله آلودگی۶-۵ برگی) حاصل شد که با تیمار کاربرد سرکه و گلایفوسیت با دز ۱۰۰ گرم ماده موثره در هکتار در همین مرحله تفاوت معنی داری نداشت. به طور کلی می توان کاربرد اکسین و سرکه را به عنوان جایگزین گلایفوسیت در مدیریت سس در تولید ارگانیک گوجه فرنگی به کشاورزان توصیه نمود.

اکسین, زیست توده علف هرز, سرکه, گلایفوسیت, سس, عصاره آبی