عملکرد و اسیدهای چرب بالنگوی شهری (Lallemantia iberica Fischer & C.A. Meyer) در کشت مخلوط با خرفه (Portulaca oleracea L.) تحت تاثیر مالچ و کود زیستی
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 144
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SUST-29-1_004
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401
Abstract:
رویکرد جهانی در تولید گیاهان دارویی به سمت استفاده از نظامهای کشاورزی پایدار و روشهای مدیریتی نظیر کشت مخلوط، کاربرد کودهای زیستی و مالچ به منظور ارتقاء عملکرد میباشد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تبریز در دو سال زراعی ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ اجرا شد. عامل اول شامل الگوی کشت در پنج سطح کشت خالص خرفه، کشت خالص بالنگوی شهری، کشت مخلوط افزایشی خرفه و بالنگوی شهری با نسبتهای ۱۰۰:۲۰، ۱۰۰:۴۰ و ۱۰۰:۶۰ بالنگو به خرفه، عامل دوم شامل مالچ کلش گندم در دو سطح با و بدون مالچ و عامل سوم شامل مصرف کود در دو سطح ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و مصرف تلفیقی کود زیستی ازتوبارور۱+ ۵۰ درصد کود شیمیایی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین درصد روغن و اسیدهای چرب غیراشباع دانه در سیستم کشت مخلوط افزایشی ۲۰ درصد بالنگوی شهری + ۱۰۰ درصد خرفه مشاهده شد در حالیکه بیشترین میزان اسید پالمیتیک در کشت خالص بالنگو مشاهده شد. کاربرد مالچ بیشترین مقادیر عملکرد دانه و صفات رشدی را به خود اختصاص داد. همچنین در صورت جایگزینی کودهای زیستی با شیمیایی صفات کیفی و کمی بالنگوی شهری تحت تاثیر قرار نگرفت، به عبارت دیگر میتوان از مصرف تلفیقی کود زیستی + ۵۰ درصد کود شیمیایی استفاده نمود. بیشترین میزان نسبت برابری زمین و ضریب ازدحام نسبی در سیستم کشت مخلوط افزایشی ۴۰ درصد بالنگوی شهری + ۱۰۰ درصد خرفه تحت تیمار مصرف تلفیقی کود زیستی بعلاوه ۵۰ درصد کود شیمیایی به همراه مصرف مالچ کلش گندم در سال دوم آزمایش حاصل شد. به نظر میرسد سیستم کشت مخلوط (۱۰۰:۴۰) و کاربرد کودهای زیستی و مالچ را میتوان بعنوان یک روش زراعی مناسب برای کاهش مصرف نهادههای شیمیایی و افزایش عملکرد برای بالنگوی شهری پیشنهاد نمود.
Keywords:
Authors
عسل روحی ساوالان
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
جلیل شفق کلوانق
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
محمود رضا سعیدی
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :