تدوین الگوی دانشگاه سبز پایدار برای آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر تدوین الگوی دانشگاه سبز پایدار برای آموزش عالی بود که با رویکرد کیفی و روش مطالعه موردی انجام شد. جامعه آماری، متخصصان و اساتید دانشگاه های سراسری کشور در حوزه دانشگاه سبز در سال ۱۴۰۰ بودند که ۱۰ نفر طبق اصل اشباع نظری با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نمیه ساختاریافته و بررسی اسناد موجود در این زمینه بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش بازخورد مشارکت کننده اعتباریابی شدند و روایی داده ها با استفاده از معیار کیفیت (موثق بودن) سنجیده و مورد تایید قرار گرفت. داده ها با روش تحلیل مضمون تحلیل شدند. نتیجه تحلیل داده ها منجر به شناسایی ۱۷۴ مضمون پایه، ۴۰ مضمون سازمان دهنده در زمینه دانشگاه سبز پایدار گردید که در قالب ۷ مضمون فراگیر به شرح ۱. مدیریت منابع سبز پایدار، ۲. مدیریت سبز پایدار دانشگاه، ۳. امور آموزشی سبز پایدار، ۴. امور سبز پژوهشی پایدار، ۵. نظام مدیریت زیست محیطی فضای دانشگاه، ۶. مدیریت منابع انسانی سبز پایدار، ۷. فرهنگ سازی سبز پایدار سازمان دهی شدند. در نهایت با استفاده از یافته های پژوهش، مدلی تحت عنوان دانشگاه سبز پایدار برای آموزش عالی ارائه گردید. امید می رود الگوی تدوین شده به توسعه آموزش عالی در جهت سبز شدن دانشگاه ها و پایداری اقتدار علمی کشور کمک کند.

Keywords:

دانشگاه سبز , پایدار , آموزش عالی