آیا ثبات مرکزی تنه، اندام تحتانی زنان ورزشکار را در معرض آسیب دیدگی قرار می دهد؟

چکیده نتایج تحقیقات نشان می دهد که زنان ورزشکار نسبت به ورزشکاران مرد، هنگام فعالیت های ورزشی در اندام تحتانی بیشتر دچار آسیب دیدگی می شوند. این آسیب ها می توانند با ثبات مرکزی در ارتباط باشند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط بین میزان ثبات مرکزی و وقوع آسیب های اندام تحتانی در زنان ورزشکار با استفاده از تست های عملکردی بود. آزمودنی های این تحقیق ۵۰ نفر از زنان ورزشکار دانشگاهی در رشته های والیبال، بسکتبال و هندبال با میانگین سن ۴/۱ ± ۳۰/۲۱ سال، قد ۲۳/۲ ± ۰۶/۱۶۳ سانتی متر و وزن ۱۴/۲ ± ۹۲/۵۹ کیلوگرم بودند. با توجه به سابقه آسیب در اندام تحتانی این گروه طی دو سال گذشته و محدودیت های موجود، تعدادی از آن ها به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این تحقیق از فرم جمع آوری اطلاعات جهت ثبت آسیب های ورزشکاران استفاده شد. از تست های عملکردی برگرفته شده از تمرینات ثبات عمقی برای سنجش استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی استفاده شد. همچنین تست استپ داون برای سنجش قدرت عملکردی عضلات کمری- لگنی به کار گرفته شد. از روش آمار توصیفی همبستگی Pearson و آزمون z- Fisherبرای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (۰۵/۰ = P). یافته ‎های تحقیق نشان گر ارتباط معنی دار منفی به نسبت بالایی بین ثبات مرکزی و وقوع آسیب های اندام تحتانی در زنان ورزشکار بود (۶۹۰/۰- = r). همچنین بیشترین ارتباط بین قدرت عملکردی عضلات کمری- لگنی و وقوع آسیب های اندام تحتانی دیده شد. با توجه به نتایج این پژوهش و همچنین در نظر گرفتن محدودیت تحقیق در خصوص نحوه انتخاب آزمودنی ها (هدفمند) نتیجه گیری می شود که ثبات مرکزی ضعیف به احتمال زیاد یکی از عوامل اثرگذار بر میزان آسیب دیدگی ورزشکاران زن، حداقل در آزمودنی های مورد مطالعه باشد. واژه های کلیدی: زنان ورزشکار، ثبات مرکزی، آسیب اندام تحتانی.