مقایسه فعالیت عصبی- عضلانی و زمان بندی عضلات منتخب اندام تحتانی در ورزشکاران مبتلا به ژنوواروم و طبیعی حین دویدن: مطالعه مورد- شاهدی

مقدمه: راستای نامناسب اندام تحتانی به ویژه زانو، به دلیل تاثیر بر عملکرد عضلات، می تواند منجر به وقوع آسیب شود. از این رو، هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه فعالیت عصبی- عضلانی و زمان بندی عضلات منتخب اندام تحتانی در ورزشکاران مبتلابه ژنوواروم و طبیعی حین دویدن بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ ورزشکار مرد با دامنه سنی ۲۰ تا ۲۵ سال در دو گروه ژنوواروم و طبیعی مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از اطلاعات حاصل از دستگاه الکترومایوگرافی (Electromyography یا EMG)، میزان و زمان شروع فعالیت عضلات محاسبه شد. جهت بررسی اختلافات بین گروهی از آزمون MANOVA و برای بررسی اختلافات درون گروهی از آزمون Paired t در سطح معنی داری ۰۵/۰ > P استفاده گردید. داده ها در نرم افزار MATLAB و SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: عضله گلوتئوس مدیوس در گروه ورزشکاران دارای ژنوواروم به طور معنی داری میزان فعالیت بیشتری نسبت به گروه طبیعی در اندام برتر (۰۳۲/۰ = P) و غیر برتر (۰۳۹/۰ = P) داشت، اما میزان فعالیت عضلات رکتوس فموریس و گاستروکنمیوس داخلی بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (۰۵۰/۰ < P). همچنین، بین زمان شروع فعالیت عضلات اختلاف معنی داری مشاهده نشد (۰۵۰/۰ < P). در میزان و زمان شروع فعالیت عضلات بین اندام های برتر و غیر برتر تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰۵۰/۰ < P).نتیجه‎گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افراد دارای بدشکلی ژنوواروم، فعالیت بیشتری در عضله گلوتئوس مدیوس نسبت به افراد طبیعی دارند و این افزایش فعالیت می تواند با افزایش نیروهای فشاری و بارهای مفصلی همراه باشد که در طولانی مدت باعث بروز بیماری های تخریب مفصلی مانند استئوآرتریت مفصل ران می شود.

Keywords:

ژنوواروم , دویدن , پاسخ های عصبی- عضلانی