علی اشرف خزائی - Assistant professor, Department of physical Education, School of Physical Education and Sport Sciences, Razi University, Kermanshah, Iran
نسرین کهریزی - Msc, Department of Motor Behavior, School of Physical Education and Sport Sciences, Razi University, Kermanshah, Iran
راحیل رازقی - Msc, Department of Motor Behavior, School of Physical Education and Sport Sciences, Razi University, Kermanshah, Iran

چکیده مقدمه: تعادل یکی از مفاهیم مهم در دوران سالمندی است. بهبود تعادل در دوران میانسالی میتواند از سقوط سالمندان که هزینه های روانی و مالی بسیاری را به جامعه تحمیل می کند، پیشگیری کند. عدم توازن بین تعادل پای غالب و غیر غالب بدن نیز می توانند منجر به بروز برخی مشکلات شود. بنابراین بررسی میزان تاثیر تمرینات مشابه بر عضو غالب و غیر غالب بدن می تواند از بروز هر گونه مشکل ناشی از عدم توازن بین اعضای بدن جلوگیری کند. مواد و روش ها: ۲۲ زن میانسال (میانگین سنی ۸۹/۴±۱۸/۵۴)، بدون هیچگونه سابقه بیماری در این تحقیق شرکت کردند. در جلسه اول تعادل پویا با استفاده از آزمون ستاره و تعادل ایستا توسط ایستادن بر روی یک پا در پای غالب و غیر غالب اندازه گیری شد. شرکت کنندگان ۲۴ جلسه به اجرای تمرینات منتخب یوگا پرداختند. در جلسه آخر تعادل پویا و ایستا مجددا اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج آزمون تی نشان داد که تعادل ایستا و پویا در پای غالب و غیر غالب به طور معناداری پس از ۸ هفته تمرین یوگا افزایش یافت (p<۰.۰۵). همچنین بین میزان بهبود پای غالب و غیر غالب در تعادل پویا تفاوت معناداری یافت شد (p<۰.۰۵). اما تعادل ایستای هر دو پا به یک اندازه بهبود یافته بود. نتیجه گیری: می توان به این نتیجه رسید که تمرینات یوگا منجر به افزایش تعادل ایستا و پویا در هر دو پا می شود. تعادل پویای پای غیر غالب به طور معناداری بیشتر از پای غالب بهبود یافته بود اما تعادل ایستای پای برتر و غیر برتر به یک میزان افزایش یافت. بنابراین به نظر می رسد که در درمان های کلینیکی و تمرینات ورزشی تفاوت های موجود در تاثیرپذیری پای غالب و غیر غالب از تمرین باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. کلیدواژه: پای غالب، پای غیر غالب، تعادل، یوگا