وحید نجاتی - دانشیار علوم اعصاب، گروه های روانشناسی و توانبخشی شناختی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
شهریار شهیدی - دانشیار روانشناسی، گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
اسماعیل شیری - دانشجوی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان دانشگاه شهید بهشتی ، تهران، ایران
مرضیه خوشحالی پناه - دانشجوی کارشناسی ارشد کاردرمانی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
- -

مقدمه: حافظه صریح بیش از حافظه ضمنی به منابع توجهی نیاز دارد. هدف این پژوهش مقایسه حافظه صریح و ضمنی کودکان مبتلا به اختلال کم­توجهی- بیش­فعالی و کودکان با تحول طبیعی است.مواد و روش­ها: پژوهش مقطعی مقایسه­ای در ۱۵ دانش­آموز مبتلا به اختلال کم­توجهی- بیش­فعالی و ۱۵ دانش­آموز سالم از مدارس شهرستان ابرکوه انجام شد. برای حافظه صریح لیست کلمات به فرد ارائه می­شد و فرد باید کلمات شنیده شده را یکبار بدون تاخیر و یک­بار با تاخیر بیان می­کرد. برای حافظه ضمنی نیز باید لغات شنیده شده را از بین لغات ارایه شده مشخص نماید. جهت تحلیل داده­ها از آزمون­های تی مستقل و تحلیل واریانس دو عاملی استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به کم­توجهی- بیش­فعالی در حافظه صریح عملکرد پایین­تری نسبت به کودکان سالم دارند (۰۵/۰P<). همچنین در حافظه ضمنی، تفاوتی درعملکرد کودکان کم­توجه- بیش­فعال و سالم یافت نشد(۰۵/۰P>).نتیجه­گیری: کودکان با کم­توجهی- بیش­فعالی در حافظه صریح نقص دارند. پیشنهاد می­شود رویکردهای توانبخشی و آموزشی، حافظه ضمنی را برای مداخلات کودکان کم­توجه- بیش­فعال به کار گیرند. کلید واژه­ها: حافظه صریح، حافظه ضمنی، اختلال کم­توجهی- بیش­فعالی