تاثیر تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی
عنوان مقاله: تاثیر تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی
شناسه ملی مقاله: JR_JRRS-10-1_007
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_JRRS-10-1_007
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
اسماعیل صفدری - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
خلیل خیامباشی - دانشیار طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
غلامعلی قاسمی - استادیار حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
علیرضا فلاح - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
ابراهیم سخاوت - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
خلاصه مقاله:
اسماعیل صفدری - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
خلیل خیامباشی - دانشیار طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
غلامعلی قاسمی - استادیار حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
علیرضا فلاح - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
ابراهیم سخاوت - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مقدمه: کمردرد یا درد ستون فقرات شایعترین عارضه عضلانی-استخوانی است. روشهای متعددی برای درمان کمردرد وجود دارد ولی دستیابی به روشی مختصر، ساده و فشرده نیاز امروز جوامع صنعتی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات منتخب ثباتدهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. مواد و روشها: بیست بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (۱۰ زن و ۱۰ مرد) با میانگین سنی۴/۳ ± ۵۵/۲۴ سال، میانگین قد ۶/۹ ± ۱۵/۱۶۴ و میانگین وزن۰۴/۵ ± ۲۵/۶۵ به مدت شش هفته برنامه تمرینی منتخب ثباتدهنده را زیرنظر فیزیوتراپیست انجام دادند. میزان درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (VAS) و میزان ناتوانی عملکردی با استفاده از Oswestry Disability Index قبل و پس از شش هفته مداخله تمرینی اندازهگیری شد. نرمال بودن دادهها با استفاده از Shapiro–Wilk Testو میزان تغییرات درونگروهی با استفاده از Dependent t-test محاسبه شد (۰۵/۰p<). همچنین تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS۲۱ انجام شد. یافتهها: نتایج نشاندهنده کاهش معنیدار در میزان درد، از ۱۳/۲ ±۱۲/۷ به ۶۷/۲ ± ۷۵/۳ در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پس از شش هفته تمرین ثباتدهنده منتخب بود (۰۰/۰ =p). همچنین نتایج بدست آمده از ODI نشاندهنده بهبودی معنیدار در میزان ناتوانی عملکردی پس از انجام شش هفته مداخله تمرینی بود و از ۴۲/۱۵ ± ۸/۴۰ در پیش آزمون به ۵۲/۱۴ ±۳/۲۳ در پسآزمون کاهش یافت (۰۰/۰ =p ). نتیجهگیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات منتخب ثباتدهنده با کاهش زمان هر جلسه تمرینی میتواند در توانبخشی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نقش به سزایی داشته باشد و باعث استفاده مداوم از آنها در طول زندگی شود، لذا میتوان از این پروتکل به عنوان جایگزینی برای تمرینات پرحجم و زمانبر استفاده کرد. کلید واژهها: تمرینات منتخب ثباتدهنده مرکزی، کمردرد مزمن غیراختصاصی، ناتوانی عملکردی، درد
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1593214/