مجید فتاحی - MSc, Department of Sports Injury and Corrective Exercises, Physical Education and Sport Sciences, Isfahan University, Isfahan, Iran
فرج الله فتاحی - MSc, Department of Sports Injury and Corrective Exercises, Physical Education and Sport Sciences, Tehran University, Tehran, Iran

چکیده  مقدمه: شناسایی فاکتورهایی که باعث شیوع بالای آسیب ACL می شود از اهمیت زیادی برخوردار است. نیروهای برشی قدامی مکانیزم اصلی بار وارده به ACL هستند. فعالیت عضلات و پوزیشن اندام تحتانی طی فعالیت می تواند باعث افزایش یا کاهش نیروی برشی قدامی شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح فعالیت برخی از عضلات اندام تحتانی با نیروی برشی قدامی در حرکت پرش-فرود تک پا بود. مواد و روش ها: ۲۰ دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی در این مطالعه شرکت کردند. سطح فعالیت الکترومیوگرافی عضلات سرینی میانی، ساقی قدامی و همسترینگ خارجی با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی، و نیروی عکس العمل زمین با استفاده از دستگاه صفحه نیرو در حرکت پرش- فرود تک پا ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها، از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج آماری نشان داد که بین سطح فعالیت عضله ساقی قدامی و سرینی میانی با نیروی برشی قدامی ارتباط معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰P>)، اما ارتباط معنی داری بین سطح فعالیت عضله همسترینگ خارجی با نیروی برشی قدامی یافت شد (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: یافته­های این مطالعه نشان داد که فعالیت عضله همسترینگ در حین حرکت پرش- فرود تک پا به عنوان عضله حمایت کننده از ACL عمل می کند و افزایش فعالیت این عضله می تواند منجر به کاهش بار وارده بر ACL شود.   کلیدواژه ها: الکترومیوگرافی، نیروی برشی قدامی، لیگامنت صلیبی قدامی، حرکت پرش- فرود، عضلات اندام تحتانی