مدل یابی علی سازگاری روانی با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان بر اساس تنظیم هیجان و دلسوزی به خود با نقش میانجی سلامت معنوی

مقدمه  و هدف: پژوهش حاضر با هدف مدل­ یابی علی سازگاری روانی با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان براساس تنظیم هیجان و دلسوزی به خود با نقش میانجی سلامت معنوی انجام شد.مواد و روش ­ها: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و در زمره تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، بیماران ۱۸ تا ۶۵ سال مبتلا به سرطان پستان، خون، معده و روده مراجعه­ کننده به بخش انکولوژی بیمارستان­ های امید و امام خمینی ارومیه در نیمه اول سال ۱۴۰۰ بود که به روش نمونه­ گیری هدفمند، تعداد ۲۵۰ نفر انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل فرم کوتاه پرسشنامه سازگاری روانی با سرطان، پرسشنامه راهبردهای فرآیندی نظم­ جویی هیجان، مقیاس دلسوزی به خود و پرسشنامه سلامت معنوی بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل­ یابی معادلات ساختاری و نرم ­افزارهای SPSS نسخه ۲۳، Amos و بوت استرپ استفاده گردید.یافته ­ها: براساس نتایج، راهبردهای متمرکز بر پیشایند تنظیم هیجان (۳۷۲/۰B=) اثر مستقیم و مثبت معنادار، راهبردهای متمرکز بر پاسخ تنظیم هیجان (۵۵۵/۰-B=) اثر مستقیم و منفی معنادار و دلسوزی به خود (۳۸۳/۰B=) اثر مستقیم مثبت و معنادار بر سازگاری روانی با بیماری دارند. شاخص­ های برازش مدل نیز نشان داد که سلامت معنوی در رابطه بین تنظیم هیجان با سازگاری روانی با بیماری، نقش میانجی دارد اما در رابطه دلسوزی به خود با سازگاری روانی با بیماری نقش میانجی ندارد.نتیجه ­گیری: تنظیم هیجان و دلسوزی به خود، به­ طور مستقیم بر سازگاری روانی با بیماری اثرگذار هستند و نقش واسطه­ ای سلامت معنوی، قابل توجه است

Keywords:

سازگاری روانی با بیماری , تنظیم هیجان , دلسوزی به خود , سلامت معنوی