شناسایی محتوای آموزش «ارزشها»، «احکام» و «عقاید دینی» و چگونگی آموزش آن به فرزندان با تاکید بر سن قبل از تکلیف

موضوع تربیت همواره در برهههای مختلف زندگی بشر و اعصار تاریخ مد نظر بوده و انسانها نسبت به آن اهتمام ویژهای داشتهاند. سیر تربیت، فراز و نشیبهای فراوانی داشته که شاید بتوان این موضوع را خمیرمایه اصلی رشد و تعالی ،و یا سقوط و انحطاط جوامع انسانی و تمدن بشری دانست. «تربیت» مفهوم عامی است که شامل حوزههای مختلفی همچون تربیت عقلانی، اعتقادی، اخلاقی و عبادی میباشد .یکی از مهمترین ابعاد تربیت در دوره کودکی تربیت عبادی و اخلاقی است که شامل پرورش بعد معنوی کودک و ایجاد زمینه ارتباط با خداوند است، که بسیار مورد تاکید پیشوایان دینی می باشد. تربیت عبادی دنباله و مکمل تربیت اعتقادی است و تربیت اعتقادی بدون تربیت عبادی بار ارزشی ندارد، زیرا لازمه شناخت یک دین، عمل به آموزههای آن است. بنابراین تحقیق حاضر با روش توصیفی ،تحلیلی به این مسئله پرداخته که آموزههای دینی چگونه وبا چه روشهایی باید به کودکان در سنین قبل از تکلیف آموزش داده شود تا کودک آمادگی لازم برای انجام یک مجموعه از اعمال عبادی و اخلاقی برای دورههای بعد(سن تکلیف) پیدا کند. در آخر، با بیان محتواهای تربیت دینی میتوان نتیجه گرفت که بهترین و مناسبترین زمان اثرگذاری در عقل و اندیشه و روح و روان انسان، همان دوران کودکی است. بنابراین اگر بذر هویت دینی و ارزشی از همان کودکی کاشته شود، با گذر زمان کودک شاخ و برگ و میوه میدهد و ریشههایش استوار میگردد .

Keywords:

تربیت , فرزندان , آموزش دینی , ارزشهای دینی