افشین دلخواه - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
کریم مقصودی مهربان - دانشیار، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

در پژوهش حاضر، ساخت نانوالیاف با ترکیب پلیمر پلی اترسولفون و دیمتیل فرمامید با الکتروریسی بررسی شد.ولتاژ ۲۰ کیلوولت، غلظت پلیمر ۳۰ و ۳۳ درصد، نرخ تزریق هوا ۰/۵ میکرولیتر بر ساعت، نرخ جریان محلول ۰/۳ میکرولیتر بر ساعت، فاصله اسپینرت تا کالکتور ۱۹ سانتیمتر، رطوبت ۳۵ درصد و دمای ۲۱ درجه سلسیوس برای الکتروریسی در نظر گرفته شد. مشاهدات میروسکوپ نوری و الکترونی روبشی، ارزیابی خواص مکانیکی، زاویه تماس قطره و تخلخل انجام شد. نتایج مشاهدات میکروسکوپی و منحنی توزیع قطری نانوالیاف حاصل نشانداد، میانگین قطری نانوالیاف حاصل از غلظت ۳۰ و ۳۳ درصد به ترتیب ۱۰۱۱ و ۱۱۴۳ نانومتر بوده و الیافحاصل از هر دو غلظت نمونه تقریبا غیر یکنواخت و عاری از بید است. استحکام غشاهای حاصل از غلظت ۳۰ و۳۳ درصد به ترتیب (۳/۱۱±۱۸/۴۰ و ۵/۰۴±۱۴/۱۷ مگاپاسکال (MPa) بوده و با افزایش غلظت محلول، میزان استحکام غشای حاصل کاهش یافت که می تواند به دلیل افزایش تخلخل باشد. بالاترین ازدیاد طول مربوط بهغلظت ۳۳ درصد پلیمر بود. زاویه تماس قطره در غشاهای حاصل از غلظت ۳۰ و ۳۳ درصد به ترتیب ۱۰۰ و۱۰۳ درجه محاسبه شد که نشان می دهد، افزایش غلظت تاثیر قابل قبولی در تغییر آبگریزی الیاف ایجاد نمی کند.

الکتروریسی، پلیمر، غشا، نانوالیاف