پریسا عمادی - کارشناسی روانشناسی عمومی پیام نور استهبان و آموزگار

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس سبکهای فرزندپروری در دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. در پژوهش حاضر، جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان پاسارگاد در سال ۱۴۰۰ بود. ابتدا با روش نمونه گیری خوشه ای از بین مدارس ابتدایی ۵ مدرسه انتخاب و از هر مدرسه ۲ کلاس انتخاب شدند که از هر کلاس ۱۰ نفر به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در مجموع تعداد افراد نمونه پژوهش ۱۰۰ نفر بود. . ابزار گرد آوری اطلاعات شامل پرسشنامه شیوه های فرزند پروری والدین دیانا بامریند (۱۹۷۱) و معدل یا نمره دانش آموزان به عنوان پیشرفت تحصیلی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش در بخش توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در بخش کمی از مقیاس فاصله ای با پیش فرض توزیع نرمال و محاسبه ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۴ استفاده شد. نتایج به دست آمده از آزمون این فرضیه نشان داد که پیشرفت تحصیلی بر اساس سبکهای فرزندپروری، کمال گرایی و اسناد بیرونی و درونی والدین در دانش آموزان مقطع ابتدایی قابل پیش بینی است.

پیشرفت تحصیلی، سبکهای فرزندپروری، کمال گرایی، اسناد بیرونی و درونی والدین