اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر در خشونت دانش آموزان

پدیده خشونت و روند افزایشی آن در میان دانش آموزان یکی از مسائلی است که امروزه سبب نگرانی خانواده ها و متولیان امر تعلیم و تربیت شده است. لذا طراحی مداخلات موثر در راستای کاهش یا پیشگیری از آن اهمیت فراوان دارد، ازاینرو مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر در خشونت دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی ناحیه یک بندرعباس در سال تحصیلی ۱۴۰۱ ۱۴۰۲ بودند که تعداد ۳۰ نفر واجد شرای که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل هر گروه ۱۵ نفر انتخاب شدند. ابتدا پرسشنامه خشونت باس و پری (۱۹۹۲) به عنوان پیش آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش طی مدت دو ماه در هشت جلسه یکساعته در دو ماه به صورت گروهی آموزش مثبت نگری را دریافت کردند. لازم به ذکر است طی این مدت هیچ آموزشی بر روی گروه گواه صورت نگرفت، در پایان، پسآزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان دهنده تاثیر مثبت آموزش مثبت نگری بر کاهش خشونت دانش آموزان بود.

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , خشونت , دانش آموزان.