ربابه فلاح ولیکچال - کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهرانمرکز
زهرا زارعی - کارشناسی مدیریت امور فرهنگی، دانشگاه جامع علمی کاربردی تهرانواحد۱۱
پری تقوی - کارشناسی ارشد زیست شناسی گرایش علوم جانوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحدکازرون

یک مدرسه مدرن با نسلی از دانش آموزان سر و کار دارد که در یک محیط دیجیتال متولد و بزرگ شده اند و به روش های تدریس دیگری نیاز دارند. تغییرات در شرایط تکنولوژیکی و اجتماعی جامعه مدرن نیازمند مهارتهای حرفهای جدید است که اغلب به آنها »مهارتهای قرن بیست و یکم« میگویند. این مهارت ها باید از دوران دبستان توسعه یابند، زیرا به جای عملی بودن، روانی و رفتاری هستند. یادگیری مبتنی بر بازی و گیمیفیکیشن ابزارهای موثری برای توسعه چنین مهارت هایی هستند. امروزه بازیها به طور فزاینده ای در محیطهای آموزشی رایج میشوند و برای مطابقت با الزامات توسعه یک دوره به عنوان یک بازی، فناوریهای مختلفی توسعه یافته اند. علاوه بر آموزش، یادگیری مبتنی بر بازی در محیطهای دیگر، از جمله آموزش حرفهای و رسانه های اجتماعی، رایج بوده است. با معرفی عناصر بازی به عنوان یک روش آموزشی، پلتفرم های یادگیری مبتنی بر بازی باعث افزایش تعامل، انگیزه و بهره وری دانش آموزان می شود. یادگیری مبتنی بر بازی چیزی بیش از ساختن بازیهایی است که دانش آموزان میتوانند روی سطح بازی کنند. همچنین در مورد ایجاد فعالیت های یادگیری است که به تدریج موضوعات را آموزش می دهد و کاربران را به سمت دستیابی به اهداف هدایت می کند. یادگیری مبتنی بر بازی در آموزش، تعادل کاملی بین موضوع و گیم پلی و ظرفیت دانش آموزان برای حفظ و استفاده از آن دانش در زندگی واقعی ایجاد می کند. با توجه به اهمیت موضوع هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی یادگیری مبتنی بر بازی و نقش آن در آموزش است. روش مطالعه در این پژوهش به صورت تحلیلی -توصیفی بوده است . برای این منظور از ابزارهای کتابخانه همچون ؛ یافته های تحقیقات، اسناد ، مقالات مرتبط با موضوع استفاده شده است.

یادگیری، یادگیری مبتنی بر بازی، فناوری، آموزش، بازی وارسازی.