حمید رحمانی خواجویی - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
میر هادی سید اصفهانی - دانشیار و عضو هیات علمی دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبی
علی خسروشاهی - دکتری نساجی، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

پیوندزنی حرارتی در میان روشهای پیوندزنی منسوجات بی بافت محبوب ترین روش است چون سرعت های تولید بالایی را امکان پذیر می کند. عوامل زیادی بطور همزمان این فرآیند را تحت تأثیر قرار می دهند که از مهمترین آنها عوامل مربوط به لیف است. در این تحقیق اثر توزیع وزن مولکولی الیاف پلی پروپیلن و افزودنی aPP به آن روی خواص پیوندزنی حرارتی بررسی شده است.به منظور بررسی تأثیر توزیع وزن مولکولی از دو گرید PP512P و Z30S که از نظر وزن مولکولی تقریباً یکسان ولی از لحاظ توزیع وزن مولکولی متفاوت (اولی باریک و دومی پهن) هستند استفاده شده است. بلورینگی در الیاف Z30S بیشتر است چون پلیمر برای تبلور در اثر تنش مستعدتر می باشد. ضریب شکست مضاعف نیز در این نمونه بدلیل آرایش یافتگی دوگانه کمتر است چون درهم رفتگی زنجیرهای پلیمری راحت تر رخ می دهد. با افزایش aPP به گرید Z30S چگالی و در نتیجه درصد تبلور و نیز ضریب شکست مضاعف کاهش می یابد. افزودن پلیمر اتاکتیک باعث بهبود قابلیت پیوندزنی حرارتی می شود و میزان بهینه این افزودنی 5/1 درصد است.

منسوجات بی بافت، پیوندزنی حرارتی، پلی پروپیلن، پلی پروپیلن اتاکتیک، توزیع وزن مولکولی