رابطه بین درگیری روانی و راهبردهای آموزش با خودکارآمدی دانش آموزان

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین درگیری روانی و راهبردهای آموزش با خودکارآمدی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرستان چابهار انجام پذیرفت. روش پژوهش بصورت توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر چابهار به تعداد ۱۴۰۰ نفر بود و نمونه ی آماری به روش تصادفی طبقه ای با استفاده از جدول مورگان ۳۰۲ نفر برآورد شد و به منظور گردآوری داده ها در این پژوهش از سه پرسشنامه درگیری روانی، راهبردهای آموزش و پرسشنامه خودکارآمدی استفاده گردید که پایایی آنان به روش آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۷۶ ، ۰/۸۸ و ۰/۷۵ محاسبه شد. براساس نتایج این تحقیق ارتباط مثبت و معناداری بین متغیر درگیری روانی با خودکارآمدی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر چابهار یافت نشد. همچنین براساس نتایج این تحقیق ارتباط مثبت و معناداری بین متغیر راهبردهای آموزش با خودکارآمدی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر چابهار یافت شد.

Keywords:

درگیری روانی , راهبردهای آموزش , خودکارآمدی , مقطع ابتدایی