نقدی بر نحوه ایجاد محدوده طرح ترافیک در شهر مشهد و تاثیر معیارهایاجتماعی در کاهش تراکم ترافیک در آن

شهر مشهد با جمعیتی در حدود ۵/۲ میلیون نفر، از جمله شهرهای بزرگ کشور محسوب می شود. وجود حرم مطهر امام رضا (ع) نیز، باعث شده است که سالانه بیش از ۵/۱۲ میلیون زائر ایرانی و ۵/۱ میلیون زائر غیر ایرانی، به این شهر سفر کنند. رشد جمعیت، تقاضای زیاد سفر زادران ، رشد اقتصاد شهر و افزایش مالکیت خودرو، در کنار محدودیت شبکه معابر، باعث به وجود آمدن ازدحام و نابسمانی ترافیک، آلودگی زیست محیطی، تصادف و.. ودر نهایت کاهش سلامت و عمر افراد جامعه شده است. دراین خصوص طی سال های گذشته مطالعات بسیاری انجام و پس از طی مراحل قانونی به اجرا درآمده است. لیکن اکثر این طرح ها، علیرغم اینکه بر پایه مطالعات مستند بنا شده اند، با شکست مواجه شده و یا به نحوی تداوم نداشته است بهنظر می رسد علاوه بر مسائل صرف ترافیکی مواردی دیگر نیزمی بایست درانجام مطالعه دخالت داده شوند. که از آن جمله به مسائل اجتماعی (پذیرش جامعه) و تاثیر اجرای طرح بر اقتصاد شهروندان مشهدی (درآمد کسبه و هزینه مورد نیاز برای ورود به محدوده طرح) اشاره کرد. این مطالعه نقدی است بر مطالعه ایجاد محدوده طرح ترافیک مشهد ولزوم افزایش تاثیر پارامترهای اجتماعی در آن، از آنجا که بررسی متدلوژی مطالعات گذشته بیانگر این است که مساله تراکم ترافیک هسته مرکزی با یکی از روش های ریاضی حل مساله، به سوی راهکار میل پیدا نموده و راهکارهای ارائه شده (محدودیت با فروش مجوز و یا محدودیت پلاک های زوج وفرد) هریک در زمانی آزموده شده، ولی پاسخگوی نیاز هسته مرکزی مشهد نبوده، لذا این سوال مطرح می شود که آیا تغییر رویکرد از اقدامات بازدارنده به اقدامات تشویقی نمی تواند در تغییر الگوی سفر به مشهد موثر واقع گردد؟

Keywords:

تراکم ترافیک , مشهد , محدودیت تردد , مرکز شهر , مدیریت سیستم حمل نقل