کارکردهای اصل برائت در حقوق مدنی ایران

یکی از اصول بنیادی و اساسی حقوق افراد در جامعه اصل برائت است که در مسائل مختلف فقهی، حقوقی و کیفری نقش به سزایی را در توجه یا عدم توجه تکلیف به شخص ایفا می کند از جمله مبانی فقهی و حقوقی که وجود اصل برائت را توجیه می نمایند را می توان قاعده دراء، اصل اباحه، اصل عدم، ضرورت حفظ تعادل و توازن قدرت و حفظ نظم قانونی در اجتماع را نام برد که بر گرفته از منابع فقهی و حقوقی داخلی و خارجی همچون آیات قران کریم، روایات وارده از معصومین (ع)، قوانین اساسی وعادی کشورها و اسناد بین اللملی می باشد. پذیرش اصل برائت در حقوق کیفری آثار و نتایجی را نسبت به حقوق متهم و تشریفات رسیدگی به دنبال دارد که عدم رعایت آن نه تنها تجاوز و تعرض به حقوق اساسی افراد جامعه تلقی می شود بلکه قلمرو اجرایی این اصل را که بر دو محور اساسی، یکی محور فرهنگی وذهنی ودیگری محور قانونی و عملی استوار است را مخدوش می نماید. اصل برائت در حقوق مدنی از جمله ادله ثابات دعوا نیز مورد پذیرش قرار گرفته ولی کاربرد آن در قانون مدنی محدود بوده و در قانون آیین دادرسی مدنی تا اندازه ی مورد استفاده می باشد. تا اندازه ای مورد استفاده می باشد. پذیرش اصل برائت مطلق نبوده بلکه دارای استثنائاتی نیز می باشد.

Keywords:

اصل برائت , حقوق مدنی , قانون آیین دادرسی مدنی , ادله اثبات دعوا , استثنائات.