ارزیابی تحریم های یک جانبه از منظر حقوق بین الملل

اعلمیه اصول حقوق بین الملل در خصوص روابط دوستانه و همکاری میان ملل مورخ ۱۹۷۰ (قطعنامه شماره ۲۶۲۵ ) اصل مبناییعدم مداخله را مطرح می کند و بیان می دارد که هیچ کشوری حق استفاده از فشار اقتصادی، سیاسی یا هرگونه فشار دیگری برایمجبور کردن کشور دیگر برای تبعیت از حاکمیت کشور مقابل را ندارد. بسیاری از قطعنامه های سازمان های بین المللی مختلف بهنامشروع بودن تحریم های یکجانبه یا به طور کلی آنهایی که ویژگی فراسرزمینی دارند اشاره داشته اند. قطعنامه مجمع عمومیسازمان ملل متحد مورخ ۱۹۹۱ از کلیه کشورها می خواهد که فشارهای اقتصادی یکجانبه را که با هدف مداخله در تصمیماتاتخاذ می شوند را لغو نماید. شیوه ما در تالیف و گردآوری این پژوهش مطالعه تحلیلی توصیفی است و با استفاده از کتب، اسناد،مقالت و اسناد حقوق مربوط به ارزیابی تحریم های یکجانبه از منظر حقوق بین الملل که در استفاده از منابع ابتدا مطالب مربوطهبه دقت مورد بررسی و مطالعه واقع و آن چه قابل استفاده و انعکاس در این زمینه بوده فیش برداری و سپس مورد تجزیه و تحلیلقرار گرفته و در نهایت ارائه می شود. کمیسیون حقوق بشر همواره در مقابل کمیته تحریم سازمان ملل موضع گرفته است. بهگزارش کمیسیون فرعی اقلیتها، کمیته تحریم شورای امنیت اطلعات کافی برای تعلیق سریع تحریم ها در زمانی که آن تحریممنجر به صدمه به مردم شود، ندارد . قطعا زمانی که تحریم های شورای امنیت که با ساز و کار و حساسیت خاصی وضع شده ؛مورد انتقاد کمیسیون حقوق بشر قرار می گیرد ، تحریم های یکجانبه به طریق اولی ، بدون لحاظ کردن ظرایف حقوق بشری ،مشروعیتی نخواهند داشت.

Keywords:

تحریم , سازمان ملل , یکجانبه , حقوق بین الملل , شورای امنیت