مبنای صلح و صلح مبنایی در آموزه های مولانا

؛«صلح گستری» از جمله موضوعات سهل و ممتنعی است که با وجود فهم آسان آن، در عمل با دشواریهایی همراه است. به خصوص در دنیای پرتلاطم امروز، فزونی آسیب ها و تهدیدات، فضای مشوش و ناامنی را برای بشر ایجاد کرده است که باید برایآن به طور جدی چاره اندیشی نمود. این که کانون اصلی درگیری ها و نزاع های انسانی در کجاست و چگونه میتوان از بروزبی ثباتی و ناامنی در تمامی قلمروهای ارتباطی پیشگیری نمود، از جدی ترین پرسش هایی است که پیش روی دین پژوهان وانسان شناسان قرار دارد، که نشان می دهد خاستگاه صلح را با همه انواع و ابعادی که دارد باید در لایه های عمیق تر و پنهان تریجستجو کرد. آنچه در این نوشتار به آن خواهیم پرداخت جستجو و تامل در آموزه های اخلاقی و عرفانی جناب مولانا به عنوانیکی از بزرگترین عارفان ایرانی اسلامی است. مولانا به عنوان عارفی انسان شناس و مسلط بر قواعد جان بشر، توصیه ها ورهنمودهای ارزنده ای در صلح سازی و درمان روابط بیمار و تنش آلود دارد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی،اطلاعات مورد نیاز با مطالعه و کاوش در آثار مولانا به ویژه مثنوی معنوی گردآوری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاست. در این مقاله بر محوریت اندیشه مولانا، پس از معنا شناسی صلح، گونه های صلح اعم از صلح کیهانی، صلح آیینی، صلحاجتماعی و صلح روانی مورد تحلیل قرار گرفته و مبنای هر کدام بیان شده است و از میان این انواع، صلح روانی به عنوان صلحیمبنایی مورد پذیرش قرار گرفته است.

Keywords:

صلح , مبانی صلح , صلح مبنایی , صلح در آموزه مولانا