نرگس طالب ولی اله - پژوهشگر دکتری شهرسازی دانشگاه یزد
محمد کاظمی بهمند - کارشناس ارشد مدیریت شهری
مهدی نوروزی فرد - کارشناس ارشد برنامه ریز ی شهری

در جهان معاصر رشد شهری و افزایش جمعیت و انبوه سازیها باعث شده تا کودک در محیط انسان ساخت و به دور از محیط طبیعی متولد شود و رشد کند این در حالی است که فضای شهری و طراحی آن زمانی میتواند مطلوب همه اقشار جامعه از جمله کودکان باشد که نظرات و ایده های همه گروه های سنی در نظر گرفته شود تحقیق حاضر با هدف مشارکت کودکان در ایجاد محیط ساخته شده اطرافشان با استفاده از شاخصهای احساس تعلق کودک به ،شهر امنیت در شهر ارزیابی امکانات و خدمات در شهر و شاخص احساس شادی کودک در شهر و در نتیجه تحلیل نظراتشان می.باشد بنابراین پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و بررسیهای میدانی همچون پرسشنامه و مصاحبه و نقاشی از طریق نمونه گیری خوشه ای به وسیله ۱۰۰ کودک بوشهری در مقطع پنجم ابتدایی انجام پذیرفته است و نظرات آنها در مورد مکان مورد علاقه و وضعیت شهر موجود و شهری که علاقه دارند با خلاقیت خود داشته باشند مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بیانگر این است که امکانات و تسهیلات شهر برای کودکان بسیار ناچیز بوده و جز چند بازی گاه کودک و پارک ها و شهر بازی فضای خاص دیگری برای آنها در نظر گرفته نشده است که در نتیجه بستری برای بروز خلاقیت را نداشته اند. کودکان نقش چندانی در شهر ایفا نمی کنند و دامنه فعالیت آنها به خانه و مدرسه پارکها و فضاهای بازی محدود شده است. هم چنین بیش از ۵۰ درصد کودکان بوشهری امکان استفاده از محله خود را به عنوان مکان بازی ندارند به همین دلیل در برنامه ریزی ها باید به محله به عنوان مهمترین مرکزی که کودک وقت خود را در آن گذراند توجه ویژه ای شود مطالعه موردی شهر بوشهر نشانگر فاصله این شهر با شهر دوستدار کودک می باشد. این مهم نیازمند برنامه ریزی دقیق جهت مشارکت کودکان در طراحی شهر را باشد در این راستا چند پیشنهاد از جمله برنامه ریزی برای متکدیان خیابانی و به خصوص متکدیان ،کودک، رسیدگی به جوی ها و بوی بد آنها لزوم توجه به دیوار نوشته ها و طراحی مناسب آنها آورده شده است.

شهر دوستدار کودک ،بوشهر -بازنمایی -خلاقیت