نمودهای معماری و شهرسازی سنتی و اسلامی در منطقه

با روی کار آمدن رضاخان در ایران افراد جامعه در گرایشها و نگرشها و حتی برخی از آداب و رسوم خود دچار تشتت شدند. ورود ساختمانهای بلند مرتبه به ایران اگر چه در حال حاضر به جهت شرایط موجود و تامین نیاز به مسکن تبدیل به یک ضرورت شده است اما در ابتدا صر رفا به دلیل تبعیت از دیگر کشورها و نقاط جهان صورت گرفت چرا که گسترش افقی شهرها با محدودیت همراه است و نمیتوان این کار را تا بی نهایت ادامه داد. لذا با استفاده از بلند مرتبه سازی سعی در تامین مسکن مورد نیاز علی الخصوص در کلان شهرها شده است. جامعه ایرانی یک جامعه خدا محور و دین دار است با توجه به اینکه ساختمانهای بلند مرتبه با فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی ناهمخوان هستند وجود آنها معضلاتی را به جامعه تحمیل کرده که یکی از آنها از دست رفتن حس تعلق به مکان و همبستگی اجتماعی میان ساکنین است لذا در این پژوهش سعی در تلطیف اصول طراحی مجتمع مسکونی بلند مرتبه با استفاده از مولفه های اصلی معماری ایرانی شده است تا روح ایرانی اسلامی در کالبد بنا در جریان باشد این امر میتواند پاسخی به چالش پدیدار شده در جامعه در پس ورود اندیشه های غربگرایانه باشد.معماری سنتی ایرانی تجلی هنر اسلامی است و در این پژوهش با تلفیق شاخصهای معماری ایرانی با اصول مربوط به بلند مرتبه سازی راهکارهایی برای برون رفت از معضلات بلند مرتبه سازی بی قائده حاصل گردید. با باز تعریف الگوهای پیشین معماری ایرانی و مدرنیزه کردن آنها آنچه در نهایت خلق شد مجتمع مسکونی بلند مرتبه ای است که با فرهنگ مردم ایران قرابت داشته و میزان همبستگی فرهنگی و اجتماعی در آن به میزان قابل قبولی رسیده است.

Keywords:

هویت ایرانی -اسلامی , همبستگی اجتماعی , همبستگی فرهنگی