بررسی تجارب برنامه ریزی و مدیریت بافتهای تاریخی در جهان و ایران

حیات بافتهای تاریخی در طول زمان به صورت هماهنگ تاریخی محیطی و اجتماعی بوده است و ساکنان این بافت ها از طریق مشارکت و ارتباطات اجتماعی در ایجاد هویت برای ساکنان موثر بوده است بافتهای تاریخی به دلیل وجود بناهای تاریخی و ارزشمند همواره مورد توجه بوده است اما بی توجهی به این بافتها و نداشتن برنامه منجربه اضمهلال حیات در این بافت می شوند برای برنامه ریزی و مدیریت درست بافتهای تاریخی باید ابتدا به تجارب کشورهای مختلف جهان را مورد بررسی قرار داد. با استفاده از اصول و تمهیدات موفقیت آمیز آنها با توجه به موقعیت مکانی و زمانی پروژه بهره برداری و سپس نمود ولی با توجه به مطالعات کتابخانه ای در طی تحقیق حاضر میتوان از عوامل مهم در موفقیت برنامه ریزی و مدیریت بافت های تاریخی در کشورهای پیشرفته را ابتدا توجه به برنامه ریزی پایین به بالا یا همان برنامه ریزی مشارکتی ( مشارکت مردم و توجه به تمامی ابعاد میباشد نه صرفا کالبدی و توجه به بهره برداری اقتصادی و جذب گردشگر و اولویت دهی به این موضوع قرار دادن در اهداف اصلی یکی دیگر از عوامل موفقیت آمیز در برنامه ریزی آنها میباشد بهره گیری از این موارد برای اثر بخشی در برنامه ریزی بافتهای تاریخی در ایران نیز قطعا مثمر ثمر خواهد بود.