سنتز نانوذرات تری متیل کایتوزان حاوی پروتئین نوترکیب BLF۱-stxB باکتری burkholderia pseudomallei و بررسی ایمنی زایی آن در موش سوری

مقدمه: باکتری بورخولدریا سودومالئی عامل بیماری میلوئیدوزیس است. BLF۱ نقش مهمی در بیماری­زایی و ایجاد عفونت توسط بورخولدریا سودومالئی دارد. STxB نقش ادجوانتی و حاملی را داراست و می­توان با ممزوج کردن آنتی­ژن­های کاندیدای واکسن با این ادجوانت، به تولید واکسن مناسب پرداخت. هدف این تحقیق ساخت و ارزیابی ایمنی زایی نانوذره تری‎متیل کایتوزان حاوی پروتئین BLF۱-stxB به صورت تزریق زیرجلدی است. مواد و روش ها: در این مطالعه، بیان پروتئین نوترکیب BLF۱-stxB در میزبان بیانی القا و پروتئین به روش کروماتوگرافی میل ترکیبی تخلیص شد؛ سپس ساخت نانوذره به روش ژلاسیون یونی صورت گرفت و اندازه و شکل ظاهری نانوذره توسط میکروسکوپ الکترونی انجام و به صورت زیرجلدی در چهار نوبت به موش تزریق گردید. ارزیابی تیتراسیون آنتی‎بادی به روش الایزای غیرمستقیم صورت گرفت. برای بررسی ایمنی زایی از سم BLF۱ استفاده شد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که نانوذرات حاوی پروتئین نسبت به نانوذرات بدون پروتئین، اندازه، PDI بالاتر و پتانسیل زتای پایین تر دارند. میزان بارگذاری پروتئین در نانوذره در حدود ۶۵ درصد بود. بالاترین تیتر آنتی بادی مربوط به گروه دریافت کننده پروتئین بدون نانوذره بود. نتایج چالش حفاظت ۷۵ درصد گروه موشی دریافت کننده پروتئین بدون نانوذره را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که گونه نانوذره حاوی این پروتئین نوترکیب در مقایسه با گونه بدون نانوذره، به صورت تزریقی به بروز پاسخ ایمنی ضعیف تری منجر می‎شود. نتایج چالش نشان داد که این پروتئین کایمر نوترکیب در حالت تزریق زیرجلدی همراه ادجوانت، حفاظت مناسب تری را ایجاد می‎کند.

Keywords:

Fire , Knowledge , Operating room staff , Performance , پروتئین کایمر BLF۱-stxB , پروتئین نوترکیب BLF۱ , تری‎متیل کایتوزان , کاندید واکسن , میلوئیدوزیس