اثربخشی توانبخشی شناختی در بازسازی عملکردهای لوب آهیانه ای (حافظه ایپزودیک و توانایی رونگاری شکل) در بیماران اسکیزوفرنی

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر توانبخشی شناختی بر مولفه های حافظه ایپزودیک و توانایی رونگاری شکل بیماران اسکیزوفرنی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش کلیه بیماران اسکیزوفرنی تحت درمان و مراقبت در بیمارستان فارابی شهراصفهان (سال ۱۴۰۰) بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ بیمار اسکیزوفرنی تحت درمان در بیمارستان فارابی شهر اصفهان انتخاب شدند و با توجه به معیارهای ورودی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. متغیر مستقل درمان مبتنی بر توانبخشی شناختی (برگ و انسل ۱۹۹۹ و بیکر و تامپسون ۱۹۹۹) بود که برای گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه (به صورت گروهی و به مدت۳۰ الی۴۵ دقیقه) برگزار شد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش آزمون بینایی- حرکتی بندرگشتالت (۱۹۸۳) و آزمون ان- بک (حافظه کاری فعال) (۱۹۹۰) بود. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که درمان مبتنی بر توانبخشی شناختی بر مولفه های حافظه ایپزودیک و توانایی رونگاری شکل در بیماران اسکیزوفرنی تاثیر معنا داری داشت (۰۱/۰>p). بنابراین می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر توانبخشی شناختی روشی موثر برای برای بهبود حافظه ایپزودیک و توانایی رونگاری شکل در بیماران اسکیزوفرنی است و می توان از آن در طراحی و اصلاح مداخلات کاهش علائم اسکیزوفرنی استفاده کرد.

Keywords:

توانبخشی شناختی , لوب آهیانه ای , حافظه ایپزودیک , توانایی رونگاری شکل , اسکیزوفرنی