تحلیل مبانی و مفروضات سلوک عرفانی بحیا بن پاقودا در الهدایه الی فرائض القلوب

بی شک اتقان ساختمان سلوکی یک عارف نتیجه بنیاد مستحکم مبانی و مفروضات معرفتی اوست. یافته های این پژوهش که بر پایه مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی _ تحلیلی مبانی و مفروضات سلوک عرفانی بحیا بن پاقودا عارف یهودی قرن پنجم میلادی را بررسی نموده، نشان می دهد وی در الهدایه ساختار سلوکی خود را بر سه رکن کتاب، نقل و عقل بنا نموده است. در این رساله که مشحون از فقرات کتاب مقدس است، بحیا به اقوال پیشینیان یهود توجه خاص نموده و استدلال را بر نقل و تقلید مقدم می داند، هم چنین معتقد است کسی که توانایی عقلی دارد، نباید به نقل اکتفا کند. در الهدایه می توان باورهایی برگرفته از کتاب مقدس را یافت که بحیا صحت آن ها را مفروض گرفته و از آن ها در تنسیق مباحث خود بهره گرفته است، از جمله اینکه قوم یهود را قوم برگزیده خداوند و نزدیکترین ملتها به او معرفی می کند و معتقد است که ویرانی معبد کفاره گناهان بزرگ یهود است. یهود را ساکن در سرزمین بیگانه می داند و از خداوند فراهم گشتن امکان ساخت معبد سوم را تقاضا می کند. به نظر می رسد این گونه باورها که با جنبه معنوی و اعتقادی شخص ارتباط دارند به سهولت در نظام فکری و عملی وی تاثیر می گذارند.

Keywords:

سلوک عرفانی , مبانی , مفروضات , بحیا بن پاقودا , الهدایه الی فرائض القلوب