بررسی فضای بینابینی در فضاهای عمومی و خانه ها

فضای بینابینی ، فضایی است که افراد در آن حس نشاط و حس سرزندگی به آنها دست بدهد و باعث م ی شود در آن فضا به طورناخودآگاه به بحث و معاشرت بپردازند و نتیجه مطلوبی به همراه خواهد داشت .در بناهای معماری فضاهای رابطی با معانی فرمها عملکردهای مختلف وجود دارد که باعث پیوند فضاها می شود. هرگاه چند بنا در حوزه ی دید ما قرار بگیرند، روابطی بین آنها احساس می کنیم که این روابط ، تنها از طریق فضاهای بینابین ایجاد می شود توجه به فضای میانی در ایجاد روابط صحیح در فضای معماری نقش بسیار مهمی دارد. مکان سوم یا به اصطلاح سیاهچاله ، نه خانه است نه محل کار، مکانی است میان این دو برای ملاقات با دوستان، استراحت و جایی برای خوردن و نوشیدن و یا حتی مطالعه کردن. بر اساس پژوهش های انجام گرفته در بافت های تاریخی شهرهای کهن ایران شاهد حضور فضاهای رابطه با شکل کارگر و معانی متعدد میان عناصر مختلف تحت عنوان فضاهای بینابین می باشیم که در مقیاس های مختلف شهری به عنوان عامل مهم پیوند فضایی عناصر معماری و شهری به یکدیگر دانسته شدهاند. درمعماری گذشته فضاها دارای مکانی سوم بودند که امروزه در معماری شهری از آن محروم هستیم کمترمکان سومی وجود دارد که مردم بتوانند درآن به گفتگو ویا معاشرت بپردازند و این می تواند به مرور زمان باعث خشونت قتل بشود وجود نداشتن مکان سوم در آن فضا می تواند آن فضا را به یک فضای مرده تبدیل کند، روند کار ما مطالعه بر روی فضاهای سوم بود و طبق بررسی های ما کمتر مکانی وجود داشت که دارای مکان سوم باشند که این امر نتیجه نامطلوبی را به همراه داشت . ابزار تحقیق ما روش میدانی و کتابخانه ای بود، مطالعه بر روی مقالات متعدد در مورد فضایی بینابینی بوده .

Keywords:

دیالکتیک فضا , فضاهای عمومی , فضا .