طاهره گلخنی - کارشناس مالی و اقتصادی شهرداری منطقه هفت شهرداری شیراز، شیراز، ایران
حکیمه الهی منش - رییس اداره مالی و اقتصادی شهرداری منطقه هفت شهرداری شیراز، شیراز، ایران

عوارض نوسازی و عمران شهری یکی از پایدارترین منابع درآمدی سالم شهرداری ها، محسوب شده که به موجب قانون نوسازی و عمران شهری ۱۳۴۷ از شهروندان دریافت می گردد. ولی بخش مهم و قابل توجهی از عوارض نوسازی و عمران شهری توسط شهروندان پرداخت نمی شود و شهروندان به دلایل گوناگون تمایلی برای پرداخت این گونه عوارض و وجوه قانونی ندارند. پایین بودن کیفیت خدمات شهری از دید شهروندان می تواند یکی از دلایل این عدم رغبت باشد. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه رابطه بین کیفیت خدمات شهری و تمایل شهروندان به پرداخت عوارض نوسازی و عمران شهری از دیدگاه حسابداری در شیراز می باشد. این تحقیق، پژوهشی توصیفی با ۶ فرضیه در خصوص رابطه مورد بحث است. جهت گردآوری داده ها در خصوص کیفیت خدمات شهری از پرسشنامه سروکوال و برای سنجش تمایل شهروندان از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق نیز ۳۸۴ شهروند بودند، که حداقل دارای مالکیت یک واحد مسکونی یا تجاری یا قطعه زمین با کاربری مسکونی، در محدوده شیراز بوده و حداقل یک بار به شهرداری مراجعه نموده باشند. یافته ها نشان می دهد که به نظر شهروندان، کیفیت خدمات شهری و همچنین تمایل آنها به پرداخت عوارض نوسازی و عمران شهری، پایین تر از حد متوسط می باشد. افزایش یا کاهش کیفیت خدمات شهری در افزایش یا کاهش تمایل شهروندان به پرداخت عوارض نوسازی و عمران شهری تاثیری نداشته است اما نتایج نشان می دهد که تمایل به پرداخت عوارض در درجه اول در گرو یک آمادگی ذهنی متاثر از فضای حاکم بر روابط میان شهروندان و مقامات محلی، فضای حاکم بر هنجارهای اجتماعی از طریق مناسبات گروهی و شبکه های سازمانی، و نیز هنجارها و باورهای شخصی شهروندان می باشد. لذا اولین قدم مدیریت شهری می بایست، در جهت افزایش آگاهی شهروندان به کارکردهای قانون نوسازی و عمران شهری و نقش سازنده پرداخت بموقع این عوارض، در عمران و آبادانی شهر شیراز باشد.

حسابداری شهرداری، پرداخت عوارض نوسازی و عمران شهری، کیفیت خدمات شهری، شهروندان شیراز، آزمون فرضیات فریدمن