وحیداله زارع مویدی - کارمند شهرداری شیراز

رسوایی های مالی شرکت ها در اوایل هزاره جدید، منجر به عدم اعتماد سرمایه گذاران شده است و به عنوان یک پیامد، سرمایه گذاران نه تنها به ابعاد مالی بلکه همچنین، بیش از پیش به تعهدات شرکت ها، با توجه به مسئولیتاجتماعی شرکت ها و افشای آن در بازار سرمایه توجه دارند. ترکر بیان می دارد مسئولیت اجتماعی شرکت ها، به عنوان روشی درک می گردد که شرکت ها دغدغه های اجتماعی، محیطی و اقتصادی شان را در ارزش ها، فرهنگ ها، تصمیم ها، استراتژی و عملیات به گونه ای شفاف برای پاسخگوئی، یکپارچه نمایند و در نتیجه رویه های بهتری را برای شرکت، ایجاد رفاه و بهبود جامعه تدوین نمایند.هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین رتبه کیفیت گزارشگری مالی با سطح افشا مسئولیت اجتماعی شرکت ها می باشد. نتایج پژوهش بیانگر آن بود که بین رتبه کیفیت گزارشگری مالی و سطح افشا مسئولیت اجتماعی شرکت ها ارتباط معناداری وجود ندارد. عدم وجود رابطه معنی دار بین رتبه کیفیت گزارشگری مالی و سطح افشا مسئولیت اجتماعی شرکت ها در ایران را می توان اینگونه تحلیل کرد که شرکت ها الزام و اجباری در این زمینه ندارند. فقدان مبانی و چارچوب نظری کلی و به ویژه راهنمای عملی جهت گزارشگری مسئولیت اجتماعی در ایران می تواند در کنار سایر عوامل از جمله عدم وجود الزام قانونی به عنوان یکی از دلایل اصلی عدم رواج و اشاعه افشا مسئولیت اجتماعی شرکت ها در نظر گرفته شود.

مسئولیت اجتماعی شرکت ها، کیفیت گزارشگری مالی، افشا