تحلیل عملکردی مدارس معماری زمینه محور بر ارزیابی کیفی و نحوه آموزش پذیری دانشجو با تکیه بر مباحث روانشناسی محیطی در معماری

در این مقاله هدف براین مبنا قرارگرفت که معرفی عوامل نهفته و آشکار در بستر و زمینه معماری که می­توانند در فرایند آموزش­پذیری مخاطب از آن موثر باشند، از زاویه­ای جدید مورد تبیین قرارگیرد؛ بنابراین از "نظریه داده­بنیاد" استفاده شد و برای اثبات کارایی این روش دانشکده معماری یزد به­عنوان مطالعه موردی انتخاب شد. تحلیل اطلاعات براساس سه روش کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی (گزینشی) انجام شد. سپس براساس نظریات استراوس و کوربین، روش­های اعتبارسنجی پژوهش­های کیفی در این پژوهش اعمال شد. یافته­های حاصل از این پژوهش در مرحله نهایی به ۲۸ کد باز، ۱۶ کد محوری و ۶ کدانتخابی رسید و الگوی پارادایمی به شرح زیر سازماندهی شد: ۱. متغیرهای علی ۲. متغیرهای زمینه­ای ۳. متغیرهای مداخله­گر ۴.پدیده یا مقوله محوری ۵. راهبردها ۶. پیامدها و نتایج. نتایج این پژوهش حاکی از این است که با نزدیک کردن اهداف آموزش آکادمیک به اصول اجرایی از یک­سو و بازشناسی ارزش­های هویت­ساز درنگاه ارزیابانه به مکان از سوی دیگر می­توان به تلفیق درست قابلیتهای پیدا و پنهان کالبد آموزشی در راستای تربیت روان­شناسانه مخاطب نائل گشت.

Keywords:

آموزش , اجتماع پذیری مکان , روانشناسی محیطی , معماری سرزمینی