مرتضی کرمی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
یاسر گراوند - دانشجوی دکترای روان شناسی تربیتی دانشگاه چمران، اهواز، ایران
محمد کوهی - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

تحقیق حاضر باهدف بررسی رابطه­ی ساده و چندگانه­ی محیط­های سازندگی با روحیه­ی پژوشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهدانجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تحقیق (۴۷۵) نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد بود که تعداد ۱۳۵ نفر (۹۹ نفر زن و ۳۶ نفر مرد) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار های مورداستفاده شامل پرسشنامه محیط های سازنده گرایی و روحیه پژوهشی بودند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مقیاس محیط های سازنده گرایی و تمام خرده مولفه های روحیه پژوهشی بجزء خرده مولفه تاکید بر دانش قبلی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت علاوه بر این تحلیل رگرسیون ساده نشان داد که از طریق محیط های سازنده گرایی می توان روحیه پژوهشی را پیش بینی کرد و از بین خرده مولفه ی محیط های سازنده گرایی سه خرده مولفه ی نقش تسهیل­گری استاد، ارزشیابی تکوینی و توجه به دیدگاه های مختلف قادر به پیش بینی روحیه پژوهشی شدند. بنابراین لازم است که اساتید دانشگاه­ها برای بهبود روحیه پژوهشگری در دانشجویان آموزه های رویکر سازنده گرایی را مد نظر داشته باشند و بشتر تسهیل­گر جریان آموزش و پژوهش باشند نه انتقال دهنده صرف اطلاعات.

محیط های سازنده گرایی, روحیه پژوهشی, نقش تسهیل گری استاد, ارزشیابی تکوینی, توجه به دیدگاه های مختلف