ارسلان خانمحمدی - دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آمل، آمل، ایران
قدرت الله عباسی - دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد ساری، ساری، ایران
سمیرا رحمانی جوانمرد - دانشجوی دکترای مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

دیابت بیماری مزمنی می باشد که بر عملکرد فردی و اجتماعی اثرات گسترده ای می گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای خود- دلسوزی، انعطاف پذیری شناختی و حس انسجام در افراد مبتلا به دیابت و افراد سالم می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی بیماران زن دیابتی سرپایی مراجعه کننده به کلینک ها و مراکز درمانی بودند. از این جامعه، ۵۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با ۵۰ نفر از افراد سالم مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های خود- دلسوزی، ا نعطاف پذیری شناختی و حس انسجام استفاده شد و داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین خود- دلسوزی، انعطاف پذیری شناختی و حس انسجام در افراد مبتلا به دیابت و افراد سالم تفاوت معنا داری وجود دارد. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که افزایش خود- دلسوزی و انعطاف پذیری شناختی از عوامل بسیار مهمی برای مدیریت بهتر بیماری های مزمن است و با بیشتر شدن سازش یافتگی جسمانی و روانی با وقایع تنش زای زندگی و سطوح بالاتری از عملکرد و رضایت از زندگی رابطه دارد و بالطبع رفتارهای خود- مراقبتی و کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد.

خود- دلسوزی, انعطاف پذیری شناختی, حس انسجام, افراد مبتلا به دیابت, افراد سالم