رابطه تاب آوری روانی و اضطراب با اختلال بدریختی بدن در نوجوانان دختر شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تاب آوری روانی و اضطراب با اختلال بدریختی بدن در نوجوانان دختر شهر تهران بود. جامعه آماری پژوهش نوجوانان دختر استان تهران بود که۱۲۰ نفر از انها کلینیک های زیبایی مراجعه کردند به صورت تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های تاب آوری کونور و دیویدسون، پرسشنامه مقیاس اضطراب بک و پرسشنامه مقیاس اختلال بدریختی بدن کش را پر کردند. پژوهش به روش همبستگی و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بر روی مراجعین انجام گردید. پس از اجرای آزمون تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری مانکووا به کمک نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۰ یافته ها نشان داد که ماتریس همبستگی بین متغیرهای پیش بین و ملاک با احتمال ۹۹/۰ با افزایش تاب آوری روانی میزان نگرانی افراد کاهش می یابد. نتایج نشان داد تاب آوری به صورت منفی و معناداری اضطراب را پیش بینی می کند. در واقع، به ازای هر یک واحد تغییر در نمره تاب آوری، نمره اضطراب تغییر می کرد. بین تاب آوری و نگرانی نسبت به بدریختی بدن رابطه معکوس وجود دارد و با اضطراب رابطه مستقیم وجود دارد.

Keywords:

تاب آوری روانی , اضطراب و اختلال بدریختی بدن