اثربخشی آموزش غایت نگری بریادگیری خودراهبری دانش آموزان

هدفاینپژوهشبررسیتاثیرآموزشغایت نگریبریادگیریخودراهبری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش­آموزان پایه هشتم مقطع دبیرستان (دوره اول) شهر سمنان در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ بود که از بین آنها ۴۰ دانش آموز به عنواننمونهبا کمترین نمرات در یادگیری خودراهبری انتخاب وبهصورتتصادفیوبطورمساویدردوگروهآزمایشوکنترلقرار داده شد. ابتداپیشآزمونبررویهردوگروهاجرا و  بعدازآنطی۹ جلسه،غایت نگریبهگروهآزمایش، آموزشدادهشد.برایگروهکنترلمداخلهایانجامنشد. در اینتحقیقازطرحپیشآزمون- پسآزمونبا گروهکنترلاستفادهشد. داده ها با پرسشنامه یادگیری خودراهبری فیشر، کینگ و تاگو گردآوری شد و پس از آن با استفاده از آزمون کوواریانس چندمتغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد غایت نگری اثر معنی داری بر بهبود یادگیری خودراهبری دارد. بر اساس نتایج حاصله، برای ارتقاء یادگیری خودراهبری استفاده از آموزش غایت نگری توصیه می شود.

Keywords:

غایت نگری , یادگیری خودراهبری , خودمدیریتی , رغبت برای یادگیری , خودکنترلی