تاثیر الگوهای تدریس بدیعه پردازی و دریافت مفهوم بر خلاقیت دانش آموزان پسر سال اول متوسطه شهر همدان

هدف کلی این پژوهش، بررسی تاثیر الگوهای تدریس بدیعه پردازی ودریافت مفهوم بر خلاقیت دانش آموزان پسرسال اول متوسطه شهرهمدان درسال تحصیلی۹۱-۹۰ است. برای انجام پژوهش از روش شبه آزمایشی استفاده شده است. جامعه ی آماری تمامی دانش آموزان پسر است که در سال تحصیلی۹۱-۹۰ در مدارس متوسطه ناحیه یک شهر همدان، در پایه ی اول اشتغال به تحصیل داشتند. حجم جامعه ی آماری ۲۵۲۵ نفر می باشد. حجم نمونه در این پژوهش، تعداد ۳۰ نفر که در گروه های آزمایشی ۱و۲ جایگزین و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی ساده انتخاب وجهت سنجش خلاقیت از پرسشنامه سنجش خلاقیت جمال عابدی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی مثل میانگین، انحراف استاندارد و  MANCOVA به وسیله ی بسته ی نرم افزار آماری۱۸ SPSS تحلیل شدند. مهم ترین یافته های پژوهش به شرح زیر است: روش بدیعه پردازی بر خلاقیت کلی دانش آموزان تاثیر بیشتری نسبت به روش دریافت مفهوم دارد. روش بدیعه پردازی بر سیالی تفکر دانش آموزان تاثیر بیشتری نسبت به روش دریافت مفهوم دارد. روش بدیعه پردازی بر میزان ابتکار دانش آموزان تاثیر بیشتری نسبت به روش دریافت مفهوم دارد. روش بدیعه پردازی بر انعطاف پذیری دانش آموزان تاثیر بیشتری نسبت به روش دریافت مفهوم دارد.

Keywords:

تدریس , بدیعه پردازی , دریافت مفهوم , خلاقیت , دانش آموز