رابطه تاب آوری و احساس تنهایی با خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان بانه

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین تاب آوری و احساس تنهایی با خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان بانه در سال تحصیلی ۹۴ – ۱۳۹۳ بود. برای این منظور تعداد ۲۰۰ نفر دانش آموز از سه مدرسه با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های تاب آوری کونور و دیویدسون و احساس تنهاییUCLA و خودکارامدی تحصیلی ایلروی و بانتینگ استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش ورود همزمان متغیرها استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین احساس تنهایی و خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. از طرف دیگر بین تاب آوری و احساس تنهایی دانش آموزان رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. همچنین ۵۱ درصد از تغییرات و واریانس نمرات مربوط به خودکارامدی تحصیلی، به وسیله ترکیبی از متغیرهای پیش بین یعنی تاب آوری و احساس تنهایی قابل توضیح می باشد.

Keywords:

تاب آوری , احساس تنهایی , خودکارامدی تحصیلی