رابطه سبک رهبری تحول آفرین و خودکارآمدی کارکنان

هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با خودکارآمدی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران بود . روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری ، کلیه کارکنان دانشگاه های آزاد اسلامی پنج شهر استان مازندران شامل تنکابن ، چالوس ، ساری ، نکاء و بهشهر به تعداد ۸۲۹ نفر بود. نمونه آماری از طریق جدول کرجسی و مورگان ۲۶۵ نفر محاسبه شد که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بر اساس منطقه جغرافیایی انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (۱۹۹۵) و پرسشنامه سبک رهبری باس و آوالیو (۲۰۰۰) بود. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد . یافته ها نشان داد که بین مولفه های سبک رهبری تحول آفرین (نفوذ آرمانی ، انگیزش الهام بخش ،تحریک ذهنی و ملاحظات فردی) با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰/۰۱). افزون براین ، تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین ، نفوذ آرمانی بیشترین نقش را در پیش بینی خودکارآمدی کارکنان دارد.

Keywords:

رهبری تحول آفرین , نفوذآرمانی , تحریک ذهنی , انگیزش الهام بخش , ملاحظات فردی و خودکارآمدی