ابوالفضل رسولی زاده شورکی - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه یزد
مهدی زارع مهرجردی - دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه اردکان
اصغر دشتی رحمت آبادی - دانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه یزد
رضا رشیدی میبدی - دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه میبد

ظهور فناوری نانو و گسترش این شاخه از علم به حوزه روانکاری سبب شده است تا افزودن نانومواد به روانکارهای پایه از جمله به روزترین راه کارهایی باشد که پژوهشگران حوزه تریبولوژی جهت بهبود عملکرد تکیه گاه های یاتاقانی پیشنهاد داده اند. در پژوهش حاضر اثر غلظت نانوذرات TiO۲ ترکیبی با روغن پایه SAE۳۰ بر مشخصه های عملکرد استاتیکی و پایداری دینامیکی یاتاقان های ژورنال هیدرودینامیکی دولب مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، پس از بازنویسی معادله رینولدز حاکم بر روانکاری یاتاقان با نانوسیال، مسیر جابجایی روتور با فرض حرکت اغتشاشی هارمونیک در قالب مدل دینامیکی خطی جهت تعیین وضعیت پایداری یاتاقان بکار گرفته شده است. در نهایت مشخصه های عملکرد استاتیکی و پایداری دینامیکی یاتاقان به ازای مقادیر مختلف غلظت نانوذرات در روانکار پایه بر حسب میزان غیرمدوری یاتاقان به کمک روش اجزاء محدود استخراج گردیده اند. نتایج، گویای بهبود مشخصه های عملکرد استاتیکی و دینامیکی یاتاقان های دولب، شامل افزایش قابلیت حمل بار، کاهش نیروی اصطکاک، افزایش جرم بحرانی و کاهش نسبت فرکانس چرخش گردابی روتور با افزایش غلظت نانوذرات TiO۲ در روانکار پایه بویژه برای مقادیر درصد حجمی کمتر از ۰۲/۰ بوده و با کاهش غیرمدوری یاتاقان دامنه این تغییرات تقویت می گردند.

یاتاقان ژورنال دولب, پایداری دینامیکی, نانوروانکار, دی اکسید تیتانیوم, روش اجزاء محدود