علیرضا رادخواه - دانشجوی دکترا، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
سهیل ایگدری - دانشیار، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
اسماعیل صادقی نژاد ماسوله - مربی پژوهشی، پژوهشکده آبزیپروری آبهای داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندر انزلی، ایران

یکی از محدودیت های اصلی در مسیر توسعه صنعت آبزی پروری در ایران، دسترسی به آب شیرین با کیفیت مطلوب است. این امر سزاور استفاده از فناوری های مناسب برای تصفیه پساب های آبزی پروری است. مطالعه حاضر به بررسی فناوری های پرورشی به منظور صرفه جویی در مصرف آب در سیستم های آبزی پروری ایران با تکیه بر الگوی توسعه پایدار پرداخته است. در این تحقیق، نوآوری های ایجاد شده در تصفیه پساب های آبزی پروری در سیستم های پرورشی مداربسته، آکواپونیک و سیستم های یکپارچه چندمنظوره (IMTA) مورد بحث قرار گرفته است. سیستم آبزی پروری مداربسته (RAS) که پساب را با حذف آلاینده های سمی و بازیافت آب، پالایش می کند، تنها به ۱۰ درصد از حجم کل آب شیرین برای تولید ماهی نیاز دارد. ازاینرو، این سیستم به صرفه جویی آب کمک می کند. اما بااین حال محدودیت هایی دارد، از جمله مهمترین آنها تجمع نیترات در سیستم، هزینه اقتصادی زیاد و مدیریت دشوار آن می باشد که با تبدیل مواد مغذی حاصل از پساب آبزیپروری به زیست توده جلبکی می توان بر این محدودیت ها پیروز شد. علاوه بر سیستم های آبزی پروری مداربسته، آکواپونیک یک سیستم تولید مواد غذایی است که شیوه های مرسوم آبزی پروری و سیستم مداربسته را با هم ترکیب می کند. این روش شامل پرورش آبزیان و کشت گیاهان می باشد که به نوعی پیوند فعالیت های آبزی پروری-کشاورزی را نشان می دهد. آبزی پروری یکپارچه چندمنظوره (IMTA) شامل استفاده از ارگانیسم های همزیست در سیستم‎ های پرورشی می باشد که باعث بهینه سازی تعادل مواد مغذی و پالایش پساب فراهم شده از فعالیت های آبزی پروری می شود. این روش ترکیبی از سطوح تغذیه ای مختلف را نشان می دهد، ازاینرو، پساب های حاوی مواد آلی و معدنی توسط موجودات مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.

پساب آبزیپروری, تصفیه آب, سیستم آبزیپروری مدار بسته, آکواپونیک, توسعه پایدار