شایستگی معناسازی صنعت محور دانشجویان مهندسی - رویکرد تلفیقی

هدف اصلی این پژوهش، بررسی شایستگیهای معناسازی صنعتمحور دانشجویان مهندسی است. این پژوهش کیفی با استفاده از روش هفتمرحلهای ساندلوسکی و باروسو انجام شده است. گروه فراترکیب متشکل از سه نفر متخصص برنامهریزی درسی و یک نفر متخصص در روش پژوهش فراترکیب بود. ۱۰۷ منبع پژوهشی مرتبط، مبنای تحلیل قرار گرفت که نتیجه آن استخراج ۱۱ مضمون مسئلهیابی، موضوعیابی، انتخاب موضوع با هدف یافتن راهحلهای جدید، تحلیل نیازهای اطلاعاتی، طراحی و تدوین ساختار جستجوی اطلاعات، اجرای فرایند جستجوی اطلاعات، ارزیابی فرایند جستجوی اطلاعات، تدوین ساختار حل مسئله بر اساس اطلاعات نهایی، اجرای حل مسئله، پیامدهای حل مسئله، تصمیمگیری نهایی در خصوص ساختار حل مسئله است. اعتبار دادهها با استفاده از فنون اعتبارپذیری، انتقالپذیری و همسوسازی دادهها و اعتمادپذیری به دادهها نیز با هدایت دقیق جریان جمعآوری اطلاعات و همسوسازی پژوهشگران تایید شد. نتایج نشان دادند که معناسازی شایسته برای موفقیت در بسیاری از مشاغل، لازم است و فرد باید در محیطی پرتلاطم و پیچیده و در حالت غیرقطعی، توانایی تصمیمگیری، اقدام و تدوین نقشه عمل را داشته باشد. اساتید میتوانند با آموزش معناسازی در فرایند تدریس، خلاقیت خویش را در کلاس درس نشان دهند و هنر تدریس اثربخش را با دانش علمی تلفیق کنند. بر اساس نتایج پژوهش، از یک طرف میتواند تجارب وسیعی را در اختیار برنامهریزان آموزشی قرار دهد و از طرف دیگر شناسایی مضامین احصاءشده در رویکرد معناسازی، تاثیر به سزایی بر بهبود کیفیت تدریس در حوزه آموزش مهندسی میگذارد که داشتن درک صحیح از این عوامل، برای دانشگاه و نظام آموزش عالی بسیار مهم است.

Keywords:

شایستگی , معناسازی , صنعت , دانشجویان مهندسی