Lily Siahjani - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه پیام نور.
Hossein Zare - استاد روانشناسی دانشگاه پیام نور، ایران.
Mohammad Oraki - دانشیار روانشناسی دانشگاه پیام نور، ایران.
mahdi sharifolhoseyni - استادیار علوم اعصاب، مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

هدف: این پژوهش با هدف تدوین یک برنامه توان­بخشی شناختی و بررسی تاثیر آن بر عملکردهای شناختی و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلا به آلزایمر خفیف انجام گرفت. روش: در این پژوهش از روش نیمه­آزمایشی پیش­آزمون-پس­آزمون و پیگیری با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل کل سالمندان مبتلا به آلزایمر خفیف مقیم آسایشگاه­های سالمندان منطقه شمیرانات تهران از زمستان ۱۳۹۷ تا تابستان ۱۳۹۸ است. گروه نمونه شامل ۵۰ نفر با تشخیص آلزایمر خفیف توسط پزشک به روش هدفمند و با غربال­گری توسط آزمون معاینه مختصر وضعیت ذهنی(MMSE) به شرط کسب نمره بین ۲۰ تا ۲۵ انتخاب شدند و به روش گمارش تصادفی در دو گروه ۲۵ نفری آزمون و گواه قرار گرفتند. مداخلات شناختی به مدت ۲۰ جلسه، هفته­ای دو جلسه و هر جلسه بین ۴۵ دقیقه تا یک ساعت در گروه آزمون انجام شد. برای جمع­آوری اطلاعات از آزمون­های حافظه وکسلر بزرگسالان(WMSQ)، دسته­بندی کارت­های ویسکانسین(WCST)، توانمندی شناختی سالمندان از تغییرات فردی و رضایت از زندگی در سالمندان(LSI-Z) و برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش تحلیل کوواریانس با اندازه­گیری­های مکرر استفاده شد. یافته­ها: یافته­ها نشان داد نمرات گروه آزمون در تمام آزمون­های شناختی و در شاخص رضایت از زندگی نسبت به گروه گواه افرایش یافته است و نتایج آزمون پیگیری یک­ماهه حاکی از ماندگاری اثربخشی این روش بود   . نتیجه­گیری: روش توان­بخشی شناختی جهت بهبود نقایص شناختی و افزایش رضایت از زندگی در بیماران مبتلا به آزایمر خفیف مفید است و پیشنهاد می­شود از این روش به­عنوان یک درمان غیردارویی در این بیماران استفاده شود.

توان­بخشی شناختی, عملکردهای شناختی, رضایت از زندگی, سالمندان, آلزایمر خفیف