Ali Tavakoli Banizi - دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
Hasan Asadzadeh Dehraei - دانشیار روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
Shahnaz Nouhi - استادیار روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی،شاهرود، ایران.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی پسخوراند عصبی بر بهبود نشانه­ های مصرف، بهزیستی و حالت روان­شناختی مردان مصرف­کننده مورفین بود. روش: برای انجام این پژوهش۴۰ نفر از مراجعه­ کنندگان به چهارمرکز مشاوره حومه شهر تهران که طبق ملاک­ های تشخیصی اختلال مصرف مورفین داشتند(در دو گروه پسخوراندعصبی و کنترل) در دو مرحله پیش و پس­ آزمون از طریق کیت مورفین، آزمون حالت­ های مثبت روان­شناختی و آزمون بهزیستی روان­شناختی ریف مورد سنجش قرارگرفتند. به گروه آزمایش طبق برنامه درمانی۳۰ جلسه ۴۵ دقیقه­ ای آموزش پسخوراندعصبی داده شد و گروه کنترل هیچ­ گونه مداخله­ ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده­ ها از روش توصیفی و روش تحلیل کواریانس توسط نرم­ افزار  SPSS استفاده گردید. یافته­ ها: سطح معناداری آماری یافته­ ها زیر ۰۵/۰ بود که نشان داد که پسخوراندعصبی باعث کاهش مصرف مورفین و افزایش بهزیستی روان شناختی و اکثر زیرمقیاس­ های حالت­ های مثبت روان­شناختی در گروه درمان گردید. نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ ها نتیجه­ گیری شد که استفاده از پسخوراندعصبی در درمان و ارتقای بهزیستی و حالت­ های مثبت روان­شناختی مردان مصرف­ کننده مورفین موثراست و می­ توان از روش پسخوراندعصبی در درمان و ارتقای بهزیستی و حالت­ های مثبت روان­شناختی مردان مبتلا به اختلال مصرف مورفین بهره برد.

مصرف مورفین, بهزیستی روان­شناختی, حالت روان­شناختی, پسخوراندعصبی