حجت نادعلیپور - گروه علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

اهمیت نیروی انسانی در فرایند تولید و ارائه خدمات در جوامع بشری به عنوان مهم ترین عامل مشخص شده است. رهبران بزرگ نه سیستمها، نه فرایندها، نه تکنولوژی و نه وظایف را رهبری می کنند بلکه آنها انسان ها را رهبری می کنند زیرا منابع انسانی مزیت رقابتی بالقوه ای هستند که سازمان ها باید اقدامات مناسب و درست، آنها را نیرویی مریی و بالفعل تبدیل کرده و با افزایش ظرفیت ها و توانمندی ها، در جهت اهداف سازمان، رشد و توسعه حرکت کنند. نشاط در زندگی، احساس خوشبختی، اعتماد متقابل، احساس تعهد و موارد مشابه، همه در یک دسته فرهنگی قرار داشته و نشانه نگرش فرد به خود و جهان پیرامون است و سطح پایین نشاط اجتماعی به گرایش های منفی نسبت به جامعه مربوط می شود. تحقق شادی و نشاط در سازمان به شرایط دیگری هم نیاز دارد که مهمترین آن ها الگوهای خاصی از روابط اجتماعی است که متضمن سازگاری های ارزشی و اعتماد اجتماعی باشد. شادی بیش از این که یک وضعیت یا حالت ثابت فردی باشد یک وضعیت متغیر جمعی و ارتباطی است. آدمی پس از تامین نیازهای حیاتی هنگامی در محیط احساس لذت و شادی و نشاط خواهد داشت که اولا نسبت به آینده بدبین نباشد. ثانیا با محیط اجتماعی و دیگران توافق و رفاقت بیشتری احساس کند. شادی منجر به ایجاد انگیزش می شود و انگیزش نیروی انسانی نقش تعیین کننده ای در ابعاد مختلف سازمان دارد و سازمان ها برای نیل به اهداف بلندمدت و دوام در دنیای رقابتی تجارت امروزی موظف به ایجاد انگیزش در افراد سازمان هستند. چالش اصلی یک سازمان در ایجاد انگیزه کارکنان، تعادل میان اهداف آن سازمان و ارزش های شخصی کارکنان است.

تحقق نشاط، تحقق فرهنگ سازمانی