سلیمان طاهری - دانش آموخته دانشگاه عالی دفاع ملی

با فروپاشی نظام دو قطبی و تحول در نظام بین المللی گذار از مفهوم «امنیت ملی» به «امنیت جهانی» آغاز شد که تبعات بسیاری در پی داشت. در پرتو امنیت جهانی که بازیگرانی جدید از جمله افراد، سازمان های غیردولتی، جنبش های اجتماعی و هویت ها وارد عرصه بین المللی شدند حیطه تعهدات امنیت جهانی گسترش یافت. تحقیق حاضر درصدد شناسایی الزامات تغییر پارادایم ازامنیت ملی به امنیت جهانی درجمهوری اسلامی ایران است، لذا شناخت مفهوم مولفه های امنیت ملی وامنیت جهانی در جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرارمی گیرد برای این منظور ابتدا با تجزیه و تحلیل مفهوم امنیت ملی و امنیت جهانی از دیدگاه قانون اساسیپرداخته خواهد شدو مولفه های مورد بررسی قرارمی گیرد،در ادامه با استناد به تعریف نظریه سیستمی به امنیت جهانی که امنیت جهانی را درپذیرش وحرکت درراستای تثبیت امنیت جهانی تعریف میکندبه شناخت الزامات تغییر امنیت ملی به امنیت جهانی در جمهوری اسلامی ایران پرداخته خواهد شد در دیدگاه سیستمی به امنیت جهانی، امنیت به عنوان یک سیستم یک پارچه نگریسته می شود که کشورهای جهان وظایف خود را برای ارتقاوایفای نقش خود برای رسیدن به امنیت ملی پایداردرذیل امنیت جهانی بازی می کنند. تلاش برای حفظ و ارتقاء امنیت جهانی به نوعی تلاش برای ارتقاء امنیت ملی شناخته می شود.الزامات تغییرپارادایم ازامنیت ملی به امنیت جهانی درجمهوری اسلامی ایران با پذیرش معاهدات حقوق بشری و بشر دوستانه و ومعاهدات صلح جهانی صلح توسط کشورهای گوناگون در غالب نظریه سیستمی امنیت مورد بحث مقاله حاضر قرار دارد.در جمهوری اسلامی ایران با پذیرش معاهدات حقوق بشری، منع گسترش سلاح های هسته ای NPT ومعاهدات آب و هوایی پاریس و سایر معاهدات جهانی به نوعی در راستای گسترش امنیت جهانی و تغییرپارادایم امنیت ملی به امنیت جهانی ایفای نقش داشته است.

امنیت ملی پایدار،امنیت جهانی؛پارادایم،معاهدات صلح وحقوق بشری