سمیه شخصی خدابخش - دانش اموخته کارشناسی ارشد معماری ازموسسه آموزش عالی اقبال لاهوری و شاغل درشهرداری مشهد

در عصر تحولات عظیم بسر می بریم و از آنجاییکه این تحولات درزمان کوتاهی اتفاق می افتد و تاثیر بسزایی درتمامی ابعادجامعه دارد لزوم پیش بینی این تغییرات و برنامه ریزی زندگی انسان ضروری است این نوع نگرش درمعماری نیز الزامیاست از این رو طراحان معاصر با در نظر گرفتن ترجیحات استفاده کننده و نیازهای غیرقابل پیش بینی استفاده کننده اقدام بهطراحی می نمایند بحث از طراحی معماری آینده بکار می رود تامعماری بتواند در طول زمان همچنان پاسخگوی نیازها وخواسته های استفاده کننده از فضا باشد اما با وجود مطرح شدن بیش از یک قرن از طراحی انعطاف پذیر همچنان شاهدفضاهای صلب و خسته کننده هستیم و طراحان نتوانسته اند از مفهوم انعطاف پذیر در راستای خواسته های نیاز استفاده کنندهآنچنان که باید و با استفاده از سیستم مناسب به اجرا درآورند آوردند.

انعطاف پذیری، معماری سنتی، تطبیق پذیری، تغییرپذیری