محمدمهدی آتشی - کارمند شهرداری شیراز

مطالعات انجام گرفته در رابطه با اثرگذاری بلند مرتبه سازی بر آلودگی هوا، غالبا گویای تاثیر منفی این المانهای شهری بر میزان تهویه ی هوای دره های شهری می باشد. همچنین یکنواختی ارتفاع ساختمان های بلندمرتبه در مجاورت یکدیگر این موضوع را به طور چشمگیری تشدید می نماید. توجه به آلودگی هوا در کلانشهرها با توجه به اثرات اقتصادی، اجتماعی و سلامتی آن به دغدغه اصلی مدیران شهری بدل گشته است. ازجمله عوامل طبیعی و غیرطبیعی اثرگذار بر نحوه انتشار آلودگی نیز به شرایط جوی- اقلیمی و معماری شهری می توان اشاره داشت. عناصر کلیدی در معماری شهری مشتمل بر کاربری، بافت شهری، تراکم ساختمانی،ارتفاع ساختمان ها، عرض معبر، دره های شهری، جنس سطوح و درجه بازتاب آنها، نسبت فضای سبز و میزانحضور بام ها و دیوارهای سبز است. بررسی های انجام شده بر اثرگذاری ساختمان های بلند مرتبه بر میزانآلودگی هوا، به طور عمده گویای تاثیر منفی افزایش ارتفاع ساختمان ها و همچنین یکنواختی ارتفاع ساختمان برتمرکز زدایی از آلودگی هواست. احداث بناهای بلند با افزایش تمرکز جمعیتی محلی موجبات بروز مشکلاتمدیریتی فراوانی در حوزه ترافیک، تامین آب، برق و گاز و جمع آوری فاضلاب می گردد. نتایج مطالعاتگسترده انجام گرفته در این حوزه به طور خلاصه گویای وابستگی بالای میزان آلودگی هوا در سطح خیابان-عابر پیاده به برخی پارامترهای مورفولوژیک بافت شهری شامل چگالی حجمی ساختمانی ، نسبت پوششساختمانی ، شاخص فضای پیشانی سطح و انحراف معیار و میانگین تعداد طبقات ساختمان می باشد.

معماری شهری، توسعه پایدار، بلند مرتبه سازی، آلودگی هوا، جزایر گرمایی، دره شهری